रशियन साहित्य

रशियन साहित्य म्हणजे रशियन किंवा रशियन स्थलांतरितांनी रशियन भाषेत लिहिलेले साहित्य होय. त्यात स्वतंत्र राष्ट्रांतील रशियन साहित्याचाही समावेश आहे जे एकेकाळी ऐतिहासिक रशिया, रशिया किंवा सोव्हिएत युनियनचा भाग होते. जुन्या रशियन भाषेत महाकाव्ये आणि महाकाव्ये रचली जात असताना रशियन साहित्याची मुळे मध्ययुगात शोधली जाऊ शकतात. रोशन ख्यालीच्या वयापर्यंत, साहित्याचे महत्त्व वाढले होते, आणि 1830 च्या दशकाच्या सुरुवातीस, रशियन साहित्याने कविता, गद्य आणि नाटकात एक गौरवशाली सुवर्णयुग सुरू केला होता. रोमँटिसिझममुळे काव्यात्मक प्रतिभेची भरभराट होऊ दिली: वासिली झुकोव्स्की आणि नंतर त्याचे शिष्य अलेक्झांडर पुष्किन यांनी प्रमुख भूमिका बजावली. गद्यही बहरत होते. पहिला महान रशियन कादंबरीकार निकोलाई गोगोल होताहोते त्यानंतर इव्हान तुर्गेनेव्ह आला, ज्यांनी लघुकथा आणि कादंबरी या दोन्हीमध्ये उत्कृष्ट कामगिरी केली. लिओ टॉल्स्टॉय आणि फ्योडोर दोस्तोव्हस्की लवकरच आंतरराष्ट्रीय स्तरावर प्रसिद्ध झाले. शतकाच्या उत्तरार्धात, अँटोन चेखॉव्हने लघुकथा लिहिल्या आणि एक प्रमुख नाटककार बनला. 20 वे शतक रशियन कवितेचे रौप्य युग म्हणून सुरू होते. "रौप्य युग" शी संबंधित कवींमध्ये कॉन्स्टँटिन बालमोंट , व्हॅलेरी ब्रायसोव्ह , अलेक्झांडर ब्लॉक , अण्णा अखमाटोवा , निकोले गुमिलिओव्ह , ओसिप मँडेलस्टॅम , सर्गेई येसेनिन , व्लादिमीर मायकोव्स्की , मरीना त्स्वेतेवा आणिबोरिस पास्ट्रनाक आहे . या युगाने अलेक्झांडर कुप्रिन , नोबेल पारितोषिक विजेते इव्हान बुनिन , लिओनिड आंद्रीव , फ्योडोर सोलोगब , अलेक्सी रेमिझोव्ह , येव्हगेनी झाम्याटिन , दिमित्री मिरेझकोव्स्की आणि आंद्रेई बेली यांसारखे प्रथम दर्जाचे कादंबरीकार आणि लघुकथा लेखक निर्माण केले . 1917 च्या क्रांतीनंतर, रशियन साहित्य सोव्हिएत आणि पांढरे स्थलांतरित विभागात विभागले गेले. सोव्हिएत युनियनने सार्वत्रिक साक्षरता आणि उच्च-स्तरीय पुस्तक मुद्रण उद्योग सुनिश्चित केला, परंतु विचारधारेवर सेन्सॉरशिप देखील लागू केली. 1930 च्या दशकात रशियामध्ये समाजवादी वास्तववाद हा प्रबळ ट्रेंड बनला. मॅक्सिम गॉर्की ही त्याची आघाडीची व्यक्ती आहेया शैलीचा पाया रचणारे सी. निकोलाई ऑस्ट्रोव्स्कीची कादंबरी द क्रिएशन ऑफ अ हिरो ही रशियन साहित्यातील सर्वात यशस्वी कामांपैकी एक होती. अलेक्झांडर फदीयेव यांनी रशियामध्ये यश मिळवले. व्लादिस्लाव खोडासेविच, जिओर्गी इवानोव आणि व्याचेस्लाव इवानोव यांसारखे अनेक स्थलांतरित लेखक, कवी; कादंबरीकार जसे की मार्क अल्डानोव्ह, ग्युटो गझदानोव्ह आणि व्लादिमीर नाबोकोव्ह; आणि लघुकथा नोबेल पारितोषिक विजेते लेखक इव्हान बिनिन यांनी वनवासात लिहिणे सुरू ठेवले. नोबेल पारितोषिक विजेते कादंबरीकार अलेक्झांडर सोलझेनित्सिन यांनी गुलाग शिबिरातील जीवनाबद्दल लिहिलेत्यांच्यासारख्या मोजक्या लेखकांनी सोव्हिएत विचारसरणीला विरोध करण्याचे धाडस केले. ख्रुश्चेव्हने हळुवारपणे साहित्यात ताजी हवा श्वास घेतला आणि कविता ही एक मोठी सांस्कृतिक घटना बनली. हा "मृदुपणा" फार काळ टिकला नाही; 1970 च्या दशकात, काही प्रमुख लेखकांना प्रकाशन करण्यास बंदी घालण्यात आली होती आणि सोव्हिएत विरोधी विचारांसाठी त्यांच्यावर खटला भरण्यात आला होता.