दानव

दानव एक दुष्ट अलौकिक अस्तित्व आहे.  ऐतिहासिकदृष्ट्या, भुतांवर विश्वास, किंवा राक्षसांबद्दलच्या कथा, धर्म, गूढवाद, साहित्य, काल्पनिक कथा, पौराणिक कथा आणि लोककथांमध्ये आढळतात;  तसेच कॉमिक्स, व्हिडिओ गेम्स, चित्रपट, अॅनिमे आणि दूरचित्रवाणी मालिका यांसारख्या माध्यमांमध्ये.

राक्षसांवरील विश्वास कदाचित पॅलेओलिथिक युगात परत गेला आहे, मानवतेच्या अज्ञात, विचित्र आणि भयानक भीतीमुळे उद्भवलेला आहे.  प्राचीन जवळच्या पूर्वेकडील धर्मांमध्ये आणि अब्राहमिक धर्मांमध्ये, आरंभिक यहुदी धर्म आणि प्राचीन-मध्ययुगीन ख्रिश्चन दानवशास्त्रासह, एक राक्षस हा एक हानिकारक आध्यात्मिक अस्तित्व मानला जातो ज्यामुळे भूतबाधा होऊ शकते, ज्यामुळे भूतबाधा होऊ शकते.  ज्यू दानवशास्त्राचा मोठा भाग, ख्रिश्चन आणि इस्लामवरील मुख्य प्रभाव, झोरोस्ट्रियन धर्माच्या नंतरच्या स्वरूपातून उद्भवला आणि पर्शियन युगात ज्यू धर्मात हस्तांतरित झाला.

लक्षात घ्या की भुते हे सैतान मानले जाऊ शकतात किंवा नसू शकतात: सैतानाचे मिनिअन्स.  बऱ्याच परंपरांमध्ये, भुते हे स्वतंत्र प्रचालक असतात, भिन्न भुते वेगवेगळ्या प्रकारच्या वाईटांना कारणीभूत असतात (विनाशकारी नैसर्गिक घटना, विशिष्ट रोग इ.).  मुख्य सैतान (उदा. सैतान) देवाबरोबरच्या चिरंतन संघर्षात बंदिस्त असलेल्या धर्मांमध्ये, भुते देखील मुख्य डेविलच्या अधीनस्थ असल्याचे मानले जाते.  सैतानाचे काम कमी आत्मे करत असल्याने, त्यांच्याकडे अतिरिक्त कर्तव्ये आहेत- ज्यामुळे मानवांना पापी विचार येतात आणि मानवांना पापी कृत्ये करण्यास प्रवृत्त करतात.

मूळ प्राचीन ग्रीक शब्द डेमोन (δαίμων) मध्ये नकारात्मक अर्थ नव्हता, कारण तो आत्मा किंवा दैवी शक्ती दर्शवतो.  डेमोनची ग्रीक संकल्पना प्लॅटोच्या तात्विक कृतींमध्ये दिसून येते, जिथे ती सॉक्रेटिसच्या दैवी प्रेरणेचे वर्णन करते.

ख्रिश्चन धर्मात, नैतिकदृष्ट्या द्विधा मनस्थिती असलेल्या डेमोनची जागा भुते घेतात, वाईट शक्ती केवळ भ्रष्टाचारासाठी प्रयत्नशील असतात.  असे भुते ग्रीक मध्यस्थ आत्मे नाहीत, तर शत्रुत्व आहेत, जे इराणी समजुतींमध्ये आधीच ओळखले जातात.

ग्रीको-रोमन जादू, ज्यू अग्गाडाह आणि ख्रिश्चन दानवशास्त्र यांच्या मिश्रणातून विकसित झालेल्या पाश्चात्य गूढवाद आणि पुनर्जागरण जादूमध्ये, राक्षस ही एक आध्यात्मिक अस्तित्व असल्याचे मानले जाते ज्याला जादू आणि नियंत्रित केले जाऊ शकते.

भुतांवर विश्वास हा अनेक आधुनिक धर्मांचा आणि गूढवादी परंपरांचा एक महत्त्वाचा भाग आहे.  सजीव प्राणी धारण करण्याच्या त्यांच्या कथित शक्तीमुळे राक्षसांना अजूनही मोठ्या प्रमाणात भीती वाटते.  समकालीन पाश्चात्य गूढवादी परंपरेत (कदाचित अलेस्टर क्रॉलीच्या कार्याचे प्रतीक आहे), एक राक्षस (जसे की चोरोन्झॉन, जे तथाकथित "डेमन ऑफ द एबिस" चे क्रॉलीचे स्पष्टीकरण आहे) काही आंतरिक मनोवैज्ञानिक प्रक्रियांसाठी एक उपयुक्त रूपक आहे (  आतील भुते), जरी काही जण याला वस्तुनिष्ठपणे वास्तविक घटना मानतात.