ताजुद्दीन बाबा

ताजुद्दीन मुहम्मद बद्रुद्दीन हे (उर्दू : تاج الد ین محمد بدر الد ین) (जानेवारी २७, इ.स. १८६१ - ऑगस्ट १७, इ.स. १९२५) हे भारतातील नागपूर शहरात होऊन गेलेले^[१] सुफी संत होते.

लहान वयातच बद्रुद्दीन अनाथ झाले होते. आईची आई आणि चुलते अब्दुल रहमान यांनी त्यांना सांभाळले. नागपूरजवळील कामठी येथील एका मदरशात अब्दुल्ला शाह यांच्याशी त्यांची भेट झाली आणि बद्रुद्दीन अध्यात्माकडे वळाले.

उर्स ताजुद्दीन बाबा हा एक सूफी सण आहे जो वर्धापन दिन म्हणून साजरा केला जातो, हजरत बाबा ताजुद्दीन रहमतुल्लाह अल्लाह यांचे अल्लाहशी असलेले नाते लक्षात ठेवून. ताजुद्दीन बाबा दर्गा ट्रस्ट नागपुरातील ताजुद्दीन बाबा समाधीस्थळी दरवर्षी उर्स आयोजित करते. उर्सच्या वेळी देशभरातून झायरीनला आकर्षण असते.

वार्षिक उर्सची सुरुवात परचम कुशाईने होते. परचम कुशाई हा पारंपारिक सोहळा आहे ज्यामध्ये ध्वजारोहण केले जाते. भोंसले ध्वजारोहण करतात. ध्वज सहसा विविध इस्लामिक डिझाइनसह हिरवा असतो.

लोक कूल शरीफला कूल की फातिहा म्हणूनही ओळखतात. कुलच्या शुभ प्रसंगी फातिहा नंतर रंग (कव्वाली मेळावा) असतो. दर्गा 2 कूल शरीफ, छोटा कूल आणि बडा कूल साक्षीदार आहे. फातिहात शुद्ध पाणी सादर केले जाते. नंतर, हे पवित्र पाणी लोकांमध्ये वितरीत केले जाते.

शाही संदन म्हणून ओळखले जाणारे संदल शरीफ संपूर्ण दिवस मिरवणुकीचा समावेश करते ज्यात सर्व समाजातील लोक एकत्र येतात. शादी इमामच्या हाताने चदर पेशीने संपते. सय्यद मुश्ताक हुसेन अली मस्त कादरी शातारी (या संस्थेचे प्रेरणास्थान) नागपूर येथील तिनाल चौक येथील दर्गा हजरत अब्दुल्ला शाह गाजी येथे संदनच्या सहभागींना खीर वाटून दरवर्षी शाही संदलचे स्वागत करते.

लंगर किंवा पवित्र अन्न उर्सच्या झरीनमध्ये वितरीत केले जाते. पवित्र पदार्थांमध्ये आलू भट (ताहरी) किंवा मटण बिर्याणीचा समावेश आहे.