डी. रविकुमार
डी. रविकुमार ( १९६१) हे एक तामिळ बौद्धिक आणि जातिविरोधी कार्यकर्ता आहेत. ते निरापीरीकाय या मासिकाचे संपादक होते. १९९० च्या दशकात तामिळनाडूमधील निरिराकाईंनी अनेक नवीन लेखकांना प्रेरित केले.[१] रविकुमार हे एस. आनंद यांच्यासह जातीविरोधी पब्लिशिंग हाऊस नवयानचे संस्थापक आहेत आणि लोक शिक्षण चळवळीचे माजी अध्यक्ष आहेत (मक्कल काळवी अय्याकाम) आणि पीयूसीएल (तमिळनाडू आणि पांडिचेरी).
रविकुमार कुडलूर जिल्ह्यातील कट्टुमनारकोइल येथून तामिळनाडू विधानसभेवर निवडून गेले आणि २००६ ते २०११ पर्यंत त्यांनी काम केले.[२] तामिळनाडूमध्ये ई-कचरा हाताळण्यासाठी नवीन धोरण आणण्यात त्यांचा मोलाचा वाटा होता. तामिळनाडू सरकारने एक कौशल्य विकास कार्यक्रम सुरू केला आणि रविकुमारच्या विनंतीनुसार तमिळनाडूचे तत्कालीन मुख्यमंत्री कालाईनगर एम. करुणानिधी यांनी सहा कल्याणकारी मंडळे तयार केली.
२०१० मध्ये, रविकुमार यांना तमिळनाडू राज्य सरकारने "अरिंगर अण्णा पुरस्कार" दिला.
भूषवलेली पदे
- सिंडिकेट सदस्य, तामिळ विद्यापीठ
- सिनेट सदस्य, अन्नामलाई विद्यापीठ
- सदस्य, एनपेरायम, शास्त्रीय तमिळची केंद्रीय संस्था
- सदस्य, सामाजिक सुधार समिती, तामिळनाडू सरकार
- सदस्य, पुतीराय वन्नर कल्याणकारी मंडळ, तामिळनाडू सरकार
- विलुपुरम लोकसभा मतदार संघ
संदर्भ
- ^ Satyanarayana and Tharu (2011). No Alphabet in Sight: New Dalit Writing from South India. New Delhi: Penguin India. p. 258. ISBN 978-0-143-41426-1.
- ^ Kolappan, B. (20 March 2012). "Tamil Dalit writing set to go English". The Hindu.
पुढील वाचन
- सत्यनारायणा, के अँड थारू, सुसी ( २०१ those ) त्या स्टबमधून स्टील निब फुटत आहेत: दक्षिण आशियातील नवीन दलित लेखन, डोझियर २: कन्नड आणि तेलगू, नवी दिल्ली: हार्परकॉलिन्स इंडिया.