इस्लाममध्ये उपवास
| हा लेख या लेख-मालिकेतील लेख आहे: |
| इस्लाम |
|---|
 |
इस्लाममध्ये, उपवास (सॉम)[१], अरबी म्हणून ओळखले जाते: सियाम, अरबी: صيام; अरबी उच्चार: [sˤijaːm], ज्याला सामान्यतः Rūzeh किंवा Rōzah म्हणूनही ओळखले जाते, पर्शियन: روزه गैर-अरब मुस्लिम देशांमध्ये) सामान्यतः अन्न, पेय, धूम्रपान आणि लैंगिक क्रियाकलापांपासून दूर राहण्याची प्रथा आहे. रमजानच्या पवित्र महिन्यात, पहाटे आणि रात्रीच्या दरम्यान उपवास केला जातो जेव्हा मगरीबच्या प्रार्थनेची अजान असते.
परिचय
उपवास फक्त मुस्लिमांसाठी नाही; शतकानुशतके ख्रिश्चन, कन्फ्युशियनवाद, सनातन धर्म, ज्यू धर्म, ताओवाद, इतर धर्मांद्वारे ते पाळले जात आहे.[२] हे कुराण मध्ये सांगितले आहे की अल्लाह म्हणतो,
"हे श्रद्धावानांनो, तुमच्यासाठी उपवास ठेवला गेला आहे जसा तो तुमच्या आधीच्या लोकांसाठी विहित करण्यात आला होता, जेणेकरून तुमच्यामध्ये ईश्वर-भावना विकसित व्हावी.(कुराण २:१८३).[२]
उत्तर अमेरिकेतील काही समाज पापासाठी प्रायश्चित्त म्हणून आणि आपत्ती टाळण्यासाठी उपवास करतात.[२] पेरूचे इंका आणि मेक्सिकोचे मूळ अमेरिकन लोक त्यांच्या देवाला संतुष्ट करण्यासाठी उपवास करतात. पूर्वीच्या राष्ट्रांनी जसे की अश्शूर आणि बॅबिलोनियन लोक तपश्चर्याचा एक प्रकार म्हणून उपवास पाळत. यहुदी लोक दरवर्षी प्रायश्चित्त किंवा योम किप्पूरच्या दिवशी शुद्धीकरण आणि पश्चात्तापाचा एक प्रकार म्हणून उपवास करतात. या दिवशी अन्न आणि पेयेला परवानगी नाही.[२] उपोषणाने पश्चिम मध्ये एक वेगळे स्वरूप धारण केले जसे की उपोषण हा उपोषणाचा एक प्रकार आहे, आधुनिक काळात एक राजकीय शस्त्र म्हणून वापरला जातो जो भारताच्या स्वातंत्र्य लढ्याच्या नेत्याने लोकप्रिय केला होता, महात्मा गांधी . त्यांनी आपल्या अनुयायांना त्यांच्या अहिंसेची शिकवण पाळण्यास भाग पाडण्यासाठी उपोषण केले.[२] ख्रिश्चन पहिल्या दोन शतकांमध्ये, शुद्धीकरण आणि पश्चात्ताप यांच्याशी उपवासाचा संबंध होता. चर्च बाप्तिस्मा आणि होली कम्युनियन आणि याजकांच्या नियुक्त्या च्या संस्कार प्राप्त करण्यासाठी उपवास एक ऐच्छिक तयारी बनवतात.[२] नंतर, ते अनिवार्य केले गेले आणि नंतर इतर दिवस जोडले गेले. लेन्ट 6 व्या शतकात 40 दिवसांपर्यंत वाढविण्यात आले जेथे प्रत्येक दिवशी एक जेवणाची परवानगी होती. बहुतेक प्रोटेस्टंट पंथ मंडळींनी उपवास कायम ठेवला होता आणि सुधारणा नंतर काही प्रकरणांमध्ये तो ऐच्छिक करण्यात आला होता. तथापि, कडक प्रोटेस्टंटांनी चर्चचे सण आणि त्यांचे पारंपारिक उपवास या दोन्हींचा निषेध केला. रोमन कॅथोलिक ॲश वेनसडे आणि गुड फ्रायडे उपवास करतात कारण त्यांच्या उपवासात अन्नपाण्यापासून अंशतः वर्ज्य किंवा संपूर्ण त्याग यांचा समावेश असू शकतो.