अतिसंवाहकता

निरपेक्ष शून्याच्या वर (-२७३ से. च्या वर, - केल्व्हिन निरपेक्ष तापक्रम) काही अंश तापमानापर्यंत काही धातू व मिश्रधातू थंड केल्यास, त्यांची विद्युत संवाहकता अतिशय वाढते व रोध शून्य होतो, या अविष्काराला ‘अतिसंवाहकता’ म्हणतात. त्याचबरोबर अतिसंवाहकाच्या अंतर्भागात कर्षुकीय (चुंबकीय) क्षेत्रही शून्य होते; इतकेच नव्हे तर अतिसंवाहकास प्रथम दुर्बल कर्षुकीय क्षेत्रात ठेवून, नंतर त्याचे तापमान संक्रमण तापमानाच्या (Tc, ज्या तापमानाखाली पदार्थ अतिसंवाहक होतो) खाली नेल्यास, त्याच्या अंतर्भागातील कर्षुकीय स्त्रोतरेषा (कर्षुकीय प्रेरणारेषा) बाहेर फेकल्या जातात व तो संपूर्णपणे प्रतिकर्षुक (कर्षुकीय पार्यता निर्वातापेक्षा कमी असणारा पदार्थ) बनतो.^[१]

हा शोध डच भौतिकशास्त्रज्ञ हेक कामरिंगे ओन्नेस यांनी 8 एप्रिल 1911 रोजी लेडेन येथे शोधला होता.फेरोमॅग्नेटिझम आणि अणु वर्णक्रमीय रेषांप्रमाणेच सुपरकंडक्टिव्हिटी एक क्वांटम मेकेनिकल गूढ आहे.हे मेस्नेर इफेक्ट द्वारे दर्शविले जाते, सुपरकंडक्टरच्या आतील भागातून मग्नेटीक लाईन्सचेपूर्ण उत्सर्जन त्याच्या सुपरकंडक्टिंग अवस्थेमध्ये संक्रमण दरम्यान होते.मेसनर परिणामाची घटना सूचित करते की सुपरकंडक्टिव्हिटी शास्त्रीय भौतिकशास्त्रातील परिपूर्ण चालकाचे आदर्श म्हणूनच समजली जाऊ शकत नाही.