संख्या महात्म्य १२

१ समास , २ वचन , ३लिंग , ४ विभक्ति , ५ प्रत्यय , ६ वव्यय , ७ काल , ८नाम , ९ उपसर्ग , १० प्रयोग , ११ धातु आणि १२ संहिता .समासो वचनं लिंगं विभक्तिः प्रत्ययोऽव्ययम् ‌ ।कालो नामोपसर्गश्च प्रयोगो धातुसंहिते ॥ ( सु . )

१ शिर , २ नेत्र , ३ कर्ण , ४ प्राण , ५ मुख , ६ हात , ७ पाय , ८ नाक , ९ कंठ , १० त्वचा , ११ गुद आणि १२ जननेंद्रिय

१ कृतस्थला , २ पुंजिकस्थला , ३ मेनका , ४ सहजन्या , ५ प्रम्लोचा , ६ अनुम्लोचा , ७ घृताची , ८ विश्वाची , ९ उर्वशी , १० पूर्वचिती , ११ तिलोत्तमा आणि १२ रंभा . 

’ ॐ नमो भगवते वासुदेवाय ’ हा मंत्र म्हणजे सिद्ध वाणी ; 

( आ )

 पुंडलिक वरदा हरि विठ्ठल .( वारकरी सांप्रदाय )

( अ ) १ मित्र , २ रवि , ३ सूर्य , ४ भानु , ५ खग , ६ पूषा , ७ हिरण्यगर्म ,८ मरीचि , ९ आदित्य , १० सविता , ११ अर्क आणि १२ भास्कर . हींप्रचलित सूर्यनमस्कारांतील बारा नांवें ; 

( आ )

 १ धाता , २ मित्र , ३ अर्यमा , ४ शुक्र , ५ वरुण , ६ अंशु , ७ भग , ८ विवस्वान ‌ , ९ पूषा , १० सविता , ११ त्वष्टा आणि १२ विष्णु. 

( इ )

 १ लोलार्क , २ उत्तरार्क , ३ सांबादित्य , ४ द्रुपदादित्य , ५ मयूखादित्य , ६ अरुणादित्य , ७ वृद्धादित्य , ८ केशवादित्य , ९ विमलदित्य , १० गंगादित्य ,११ यमादित्य व १२ सकोलकादित्य . ( स्कंद २ - ४ - ४६ )

१ जालिनी , २ कीरनी , ३ दाहिनी , ४ दीपिनी , ५ ज्योतिणी , ६ तेजनी , ७ विद्या , ८ मोहिनी , ९ जीतनी १० शंखिनी , ११ प्रकाशिनी आणि १२ दीपकलिका . ( मूळ स्तंभ ). खेरीज स्वप्रकाशिका ही तेरावी कला मानली आहे . 

( आ )

 १ तापिनी , २ ग्रासिका , ३ उग्रा , ४ आकुंचनी , ५ शोषिणी ,६ प्रबोधिनी , ७ स्मरा , ८ आकर्षिणी , ९ तुष्टिवर्धनी , १० उमींरेषा व ११ किरणवती आणि १२ ?, ( भा . दर्शन - संग्रह )

१ अंतःपुर , २ धान्यागार , ४ अश्वशाळा , ५ गजशाळा , ६ उष्ट्र्शाळा , ७ रत्नशाळा , ८ पाकशाळा , ९ रथशाळा , १० शस्त्रशाळा , ११ कोशशाळा व १२ नाटकशाळा

१ तुंबरू , २ नारद , ३ हाहा , ४ हूहू , ५ विश्वावसु , ६ उग्रसेन , ७ सुरूचि , ८ परावसु , ९ चित्रसेन , १० ऊर्णायु , ११ धृतराष्ट्र आणि १२ सूर्यवर्मा . ( लिंग . अ. ५५ )

१ रूप , २ शील , ३ सत्य , ४ कुलीन , ५धर्म , ६ सतीत्व , ७ खंबीरपणा , ८ साह्स , ९ मुलक्षणी , १० उद्योगी , ११ रति आणि १२ मधुरभाषिणी .’ एकादश्यस्तथा स्त्रीणां कामाधिक्यं प्रकीर्तितम् ‌ ।मधुरं वचनं प्रोक्तं द्वादशं वरवर्णिनि ॥ ’ ( पद्म . भूमि अ . ३३ )

 सोरटी सोमनाथ - सौराष्ट्र , २श्रीशैल - श्रीशैल पर्वतावर , ३ महांकाळेश्वर - उज्जयिनी ,४ ओंकारमांधाता - मध्यप्रदेश , ५ परळी वैजनाथ - परभणीजवळ , ६ भीमाशंकर - पुणें जिल्ह्मांत , ७ काशी विश्वेश्वर - वाराणशी , ८ त्र्यंबकेश्वर - नासिकजवळ , ९ सेतुबंध - रामेश्वर , १० औंढया नागनाथ - मराठवाडयांत आणि ११ केदार - हिमालयांत व १२ घृष्णेश्वर - वेरूळजवळ .सौराष्ट्रे सोमनाथंच श्रीशैल्ये मल्लिकार्जुनम् ‌ ।उज्जयिन्यां महाकालमोंकारममलेश्वरम् ‌ ॥१॥परल्यां वैजनाथंच डाकिन्यां भीमशंकरम् ‌ ।सेतुबंधे तु रामेशं नागेशं दारुकावने ॥२॥वाराणस्थां तु विश्वेशं त्र्यंबकं गौतमीतटे ।हिमालये तु केदारं घृष्णेशं तु शिवालये ॥४॥ ( द्वा . ज्योतिर्लिंगस्तोत्र )

( अ ) शिवपुराणांत " वैद्यनांथ चिताभूमौ नागेशं दारुकावने । " असा निराळा पाठ आहे . हीं दोन ठिकाणें मराठवाडयाव्यतिरिक्त भारतांत अन्यत्र असल्याचीं मानलीं आहेत . ( शिव . पु . कोटी रुद्र १ - २१ ) 

( इ )

 १ ब्रह्म , २ माया , ३ जीव , ४ मन , ५ बुद्धि , ६ चित्त , ७ अहंकार , ८ आकार , ९ वायु , १० अग्नि , ११ जल व १२ पृथ्वी . यांसहि तैत्तिरीयांत बारा ज्योतिर्लिंगेंच म्हटलें आहे . ( शिवलिंगोपासना )

प्राचीन कालीं देव आणि असुर यांच्यांत झालेले संग्राम द्वादश देवासुरसंग्राम म्हणून पुराणांतून वर्णिले आहेत . ते असेः

 १ नारसिंहसंग्राम - नारसिंह व हिरण्याक्ष , २ वामन - वामन व बलि , ३ वाराह - वराह व हिरण्याक्ष , ४ अमृतमंथन - देव व दानव , ५ तारकामय - तारकास्रु व कार्तिकेय , ६ आडिबक युद्ध - वसिष्ठ व विश्वामित्र यांच्यांत आडि व बक या पक्षीरूपानें झालेला संग्राम ( मार्कंडेय पु . अ ९ ), ७ त्रैपुर - मयनिर्मित - तीन पुरांचा ( नगरांचा ) शिवाकडून विध्वंस , ८ अंधकवध संग्राम , ९ ध्वजसंग्राम - विप्रचिति व इंद्र , १० वृत्रघात संग्राम - वृत्रासुर व इंद्र ११ हालाहल संग्राम व १२ कोलाहल संग्राम - सर्व दैत्यवर्ग व आयुपुत्र रवि . प्राचीनकालीं देवदैत्यांत असे बारा निकराचे संग्राम झाल्याचें पुराणांतरीं वर्णिलें आहे . ( मत्स्य , आग्नि , ब्रह्म आणि मार्कंडेय इ . पुराणें )

१ चैत्र - वासुकि , २ वैशाख - कंकनीर , ३ ज्येष्ठ - तक्षक , ४ आषाढ - नागमुख्यक , ५ श्रावण - एलापत्र , ६ भाद्रपद - शंखपाल , ७ आश्चिन - ऐरावत , ८ कार्तिक - धनंजय ९ मार्गशीर्ष - महापद्म , १० पौष - कर्कोटक , ११ माघ - कंबल आणि १२ फाल्गुन - अश्वतर .कंबलाश्वतर श्वैववहंत्येते प्रभाकरम् ‌ ।नागा द्वादशमासेषु प्रजाधीश यशाक्रमम ‌ ॥ ( मुद्रल पु . खंड २ अ १३ )

१ सुमुख , २ एकत , ३ कपिल, ४ गजकर्ण , ५ लंबोदर , ६ विकट , ७ विघ्ननाश , ८ गणाधिप ९ धूम्रकेतु , १० गणाध्यक्ष , ११ भालचंद्र व १२ गजानन ( पूजेचे मंत्र )

 ( आ )

 १ वक्रतुंड , २ एकदंत , ३ कृष्णपिंगाक्ष , ४ गजवक्त्र , ५ लंबोदर , ६ विकट , ७ विघ्नराज , ८ धूम्रवर्ण , ९ भालचंद्र , १० विनायक , ११ गणपति आणि १२ , गजानन . ( नारद पुराण ) ( गणेशस्तोत्र )

१ दूध , २ दर्भाग्रं , ३ अक्षता , ४ जल , ५ दही , ६ पांढऱ्या मोहऱ्या , ७ सातू , ८ दूर्वा , ९ तीळ , १० मध , ११ कुंकूं आणि १२ गोरोचन . या बारा पदार्थांनीं देवीला अर्ध्यप्रदान करावयाचें असतें . ( देवीमाहात्म्य )

१ ललाट , २ उदर , ३ ह्रदय , ४ कंठमूल , ५ - ६ दोन कुशी , ७ - ८ दोन बाहु , ९ - १० दोन कर्ण , ११ पाठ आणि १२ पाठीचा कणा . स्नानानंतर गोपीचंदन , ’ ॐ नमो नारायणाय ’ या मंत्रानें मंत्रून शरिराच्या ज्या बारा भागांवर वैष्णव संप्रादायांत तिलक लावतात त्यांस द्वादश पुंड्र म्हणतात .

१ कामाक्षी ( कांचीपूर ), २ भ्रामरी , ( मलयगिरी , ), ३ कन्याकुमारी , ४ अंबा ( गुजरात ), ५ महालक्ष्मी( कोल्हापूर ), ६ कालिका ( जज्जयिनी ), ७ ललिता ( प्रयाग ), ८विंध्यवासिनी ( विंध्याद्रि ), ९ विशालाक्षी ( वाराणसी ), १० मंगलवती( गया ), ११ सुंदरी ( बंगाल ) आणि १२ गुह्मकेश्वरी ( खाटमांडू - नेपाळ ). ’ इति द्वादशरूपेण संस्थिता भारते शिवा । ’( त्रिपुरारहस्यमाहात्म्य )

१ स्वयंभु , २ नारद , ३ शंभु , ४ कुमार , ५ कपिल , ६ मनु , ७ प्रह्लाद , ८ जनक , ९ भीष्म , १० बलि , ११ व्यास व १२ शुकाचार्य . ’ द्वादशैते विजानीमो धर्मं भागवतं भटाःअ । ’ ( भा . स्कं . ६ - ३ - २१ )

१ अनित्यभावना , २ अशरणभावना , ३ संसारभावना , ४ एकत्वभावना , ५ अन्यत्वभावना, ६ अशुचिभावना , ७ आस्त्रिवभावना , ८ संवरभावना , ९ निर्जराभावना , १० लोकभावना , ११ बोधिदुर्लमभावना व १२ धर्मभावना , अशा द्वादशभावना जैन धर्मांत मानल्या आहेत . ( रत्नकरंडक श्रावकाचार )

१ देव , २ दैत्य , ३ सिद्ध , ४ गंधर्व , ५ विद्याधर , ६ किंपुरुष , ७ पैत्रिक , ८ आर्ष , ९ मानव १० गुह्मक , ११ राक्षस आणि १२ पिशाच . प्राचीन काळीं भारतांत या बारा मानव जाती होत्या . ( वामन - पुराण अ . ११ )

१ मधुवन , २ तालवन, ३ कुमदवन , ४ बहुलाख्यवन , ५ खादिरवन , ६ बिल्वकवन , ७ लोहसंश्मकवन , ८ भांडीरवन , ९ भद्रकवन , १० काम्यकवन , ११ छत्रवन आणि १२ वृंदावन , हीं बारा वनें , मथुरेच्या परिसरांत होतीं . ( आदिपुराण )

१ श्री , २ तुष्टि , ३ गिरा , ४ कान्ति , ५ कीर्ति , ६ पुष्टि , ७ इला , ८ ऊर्जा , ९ विद्या ,१० अविद्या , ११ शक्ति व १२ माया . भगवान ‌ श्रीकृष्णानें ह्मा द्वादशशक्तीच्यारूपाचें दर्शन अक्रृरास दिलें . अशी कथा आहे .

१ तनुस्थान , १ धनस्थान , ३ सहज अथवा पराक्रमस्थान , ४ सुह्रद् ‌- मातृस्थान अथवा सुखस्थान , ५ सुत - बुद्धि - संततिस्थान , ६शत्रुस्थान - रोगस्थान , ७ जायास्थान , ८ मृत्युस्थान अथवा गंडांतरस्थान , ९ धर्म अथवा भाग्यस्थान , १० कर्म अथवा पितृस्थान , ११ आय अथवा लामस्थान आणि १२ व्ययस्थान . ( ज्योतिष )

१ अविद्या , २ संस्कार, ३ विज्ञान , ४ नामरूप , ५ षडिंद्रियें , ६ स्पर्श , ७ वेदना, ८ तृष्णा , ९ उपादान , १० भव , ११ जाति व १२ जरामरण ( अमिधम्म १ - ८ )

१ तेली , २ तांबोळी , ३ साळी , ४ माळी , ५ जंगम , ६ कलावंत , ७ डौरी , ८ ठकार , ९ घडशी , १० तराळ , ११ सोनार आणि १२ चौगुला . हे बारा अलुते म्हणजे खालच्या वर्गाचे बारा कामगार अथवा गांवगाडयांतले दुसऱ्या क्रमांकाचे हक्कदार पूर्वी असत .

१ पोइगई - आळवार, २ भुतसार - अळवार , ३ पेइ - आळवार , ४ तिरुमळसै - आळवार , ५ नम्म - आळवार , ६ मधुरकवि - आळवार , ७ कुलशेखर , ८ आंडाळ - आळवार ( स्त्री ) ९ पेरी - आळवार , १० तोंडर डिपोडि‌ड - आळवार , ११ तिरुप्पाण - आळवार आणि १२ तिरुमंगयी . हे बारा आळवार दक्षिण भारतांत निरनिराळ्या कालांत होऊन गेले ( संस्कृतिकोश )( म . ज्ञा . को . वि . ८ )

१ पाक , २ रस , ३ मल , ४ रक्त , ५ रोम , ६मांस , ७ कोश , ८ स्त्रायु , ९ अस्थि , १० मज्जा , ११ वसा आणि १२ वीर्य . ( कल्याण पद्मपुराणांक )

१ पखवाज , २ नाल , ३ तबला , ४ डफ , ५ संबळ , ६ चौघडा , ७ ताशा ८ ढोल , ९ मर्फा , १० खंजिरी , ११ डौर व १२ कुड्मुडें . हीं बारा आनद्ध वाद्यें ( कातडयानें मढवून वाजविलीं जाणारीं ) होत .

१ नृपुर , २ किंकिणी , ३ हार, ४ चूरी , ५ मुदरी , ६ कंकण , ७ बाजुबंद , ८ कंठश्री , ९ बेसर ,१० बिरीया , ११ टिका आणि १२ शिरफूल .पादाग्र गुल्फ नळिका कंठीं । बोटें मनगटें बाहुवटीं ।कंठ नासिक श्रवणपुटीं । भाळ मस्तकीं वेणिका ।द्वादशांगी स्त्री भूषणेंच ( मुक्तेश्वर समापर्व )

१ शाहमर्दान २ हसन , ३ हुसेन , ४ जैनुल , ५ अबदीन , ६ महम्मद बाकर , ७ जाफर , ८ मूसाकाजी , ९ अली ,१० मूसारजा , ११ नकी - हसन अजगरी आणि १२ भेहेंद्री . हे बाराजण मुसलमानांत महापुरुष मानले जातात व त्यांची कालतिथी पाळतात . ( पंचग्रंथी )

१ आदिनाथ , २ अनाथ , ३ काल , ४ अतिकालक , ५ कराल , ६ विकराल , ७ महाकाल , ८ कालमैरवनाथ , ९ बाहुक , १० भूतनाथ , ११ वीरनाथ आणि १२ श्रीकंठ , हे बारा कापालिक तंत्रशास्त्रप्रणेते होत . ( तंत्रशास्त्र )

१ श्रुति , २ स्मृति , ३इतिहास , ४ पुराणें , ५ प्रमाणविद्या , ६ समयविद्या ( दार्शनिकसिद्धान्त आणि धर्मपंथांचीं रहस्यें ), ७ नाटयशास्त्र , ८ कामशास्त्र , ९ अर्थशास्त्र , १० कोक . ११ विरचना , ( प्रत्यक्ष व काल्पनिक व्यक्तींचीं व स्थलांचीं वर्णनें ) आणि १२ प्रकीर्णक . ( हस्तिपरीक्षा , रत्नपरीक्षा वगैरे ) ’ प्रकीर्णकंच काव्यार्थानां द्वादशयोगनयः । ’ ( काव्यमीमांसा अ . ८ )

१ अरुंद कपाळ , २ डोकीवर केसाचे झुबके असणें , ३ पाय हरणासारखे बारीक , ४ दांत बैलासारखे , ५ चालगायी सारखी , ६ कर्कश आवाज , ७ केसामध्यें क्रूरता , ८ क्रूरद्दष्टि , ९ बेढब अवयवी , १० क्रौर्यभाव ,११ औदार्याचा अभाव व १२ हातापायांना कांहीं विकार असणें, ( अथर्व - अनु - मराठी भाग ३ रा )

१ मोठयानें म्हणणें , २ पुरातन कथा सांगणें , ३ स्त्रियांबरोबर इकडच्या तिकडच्या गोष्टी सांगणें , ४ त्यांच्या मुलाबाळांना कुरवाळणें , ५ त्यांच्या पतीची स्तुति करणें , ६ त्यांच्या पाकक्रियेची अवास्तव स्तुति , ७ किरकोळ पडेल तें काम करण्याची तयारी , ८ लेखनिपुणता , ९ ज्योतिष पाहता, येणें , १० गारुड विद्या , ११ मंत्रा आणि १२ जादूटोणा . हे बारा गुण भिक्षा मागणाराचे अंगीं असावे लागतात .

१ दीर्घायु , २ स्मृति , ३ बुद्धि , ४ आरोग्य ५ तारुण्य , ६ प्रमा , ७ उत्तम वर्ण , ८ उत्तम स्वर , ९ इंद्रियांची बळकटी , २० वातसिद्धि , ११ नम्रता व २२ कान्ति . ( चरक - चिकिसा १ - ६ )

१ विद्वान ‌ , २ कुलीन , ३ धार्मिक , ४ जितेंद्रिय , ५ विर्व्यसनी , ६ कामक्रोधादिकांनीं रहित , ७ ब्रुद्धो पसेवी ८ प्रजावात्सल्य , ९ प्रजेला धार्मिक शिक्षण देणारा , १० नीतिमान् ‌ , ११ उदार , आणि १२ पराक्रमी , ( वैदिक धर्म भारतीय राजनीति )

१ बलकारक , २ दीर्घायुष्य , २ पित्तहरण करणारे , ४ कंडूशामक , ५ निर्मलता , ६ श्रमहारक , ७ आळस झाडून टाकणारे , ८ घामटपणा नाहींसे करणारे , ९ तहान नाहींसे करणारे , १० केसाला स्थिरता निर्माण करणारे , ११ तेजस्विता व १२ मुखाला शोभा आणणारे . " इत्येवं द्वादशगुणं सदा स्नानमाचरेत् ‌ " ( सु . ).

१ धर्म , २ सत्य , ३ दम , ५ तप , ५ निमत्सरता , ६ लोकापवादाचें भय , ७ काटकपणा , ८ हेवादावा न करणें , ९ यज्ञ , १० ज्ञान , ११ धैर्य आणि १२ गुरुजनांच्या उपदेशाचें श्रद्धापूर्वक श्रवण . ( म . भा . उद्योग . ४३ - २० )

१ शहाजीची सुटका , २ अफजल - खानाचा वध , ३ पन्हाळ्याहून निघून जाणें , ४ उंबरखिंडीचेंयुद्ध , ५ राजापूर लुटलें , ६ फिरंग्यांना कैद , ७ शाहिस्तेखानाचीं बोटें छाटलीं , ८ सुरतेची लूट , ९ आग्र्याहून सुटका , १० सिंहगड घेतला , ११ राज्यभिषेक व १२ दक्षिण - दिग्विजय . ( दत्तोपंत आपटे लेखसंग्रह )

१ रवि , २मंगळ , ३ बुध , ४ गुरू , ५ शुक्र , ६ शनि , ७ राहु , ८ केतू , ९ चंद्र , १० हर्शल ११ नेपच्यून आणि १२ प्ल्युटो ( अष्ट ग्रहांचा आसूड )

१ गर्भवास , २ जन्म , ३ बाल्य , ४ कौमार्य , ५ पौगण्ड , ६ यौवन , स्थावीर्य , ८ जरा , ९ प्राणरोध ,१० मरण ११ स्वर्ग आणि १२ मोक्ष ( म . भा . अनु . अ . १७ )

१ क्रोध , २ काम , ३ लोभ , ४ मोह , ५ अनावर हाव , ६ निर्दयता , ७ दुसऱ्या नांवें ठेवण्याची वृत्ति , ८ विषयासक्ति , ९ परोत्कर्ष न पाहवणें , १० परनिंदा , ११ आढयता आणि १२ इष्टानिष्ट गोष्टीविषयीं मनासलावून घेणें , हे बारा माणसानें मग तो ज्ञानी असो वा साधारण संसारी असो - टाळावेत . ( म . भा . उद्योग . ४३ - १६ )

१ कटुभाषण , २ कठोरशासन करण्याची प्रवृत्ति , ३ लोभ , ४ मद्य , ५ स्त्री , ६ मृगया , ७ द्यूत , ८ आलस्य , ९ ताठा , १० अभिमान ,११ प्रमाद व १२ भांडखोरपणा हे बारा दोष मंत्रिपदाधिष्ठित व्यक्तीस वर्ज्य मानिले आहेत . ( कांमदकीय - नीतिसार )

१ भरणी , २ कृत्तिका , ३ आद्रा , ४ पुनर्वसु , ५ पुष्य , ६ आश्लेषा , ७ पूर्वा , ८ विशाखा , ९ ज्येष्ठा , १० पूर्वाषाढा , ११ शततारका आणि १२ पूर्वाभाद्रपदा . हीं बारा नक्षत्रें विवाहास वर्ज्य मानलीं आहेत . ( धर्मसिंधु )

१ मुनिनारद , २ ज्ञानीनारद , ३ तपीनारद , ४ योगीनारद , ५ ऋषिनारद , ६ वागीशनारद , ७ खेचरनारद , ८ कलिनारद , ९ देवर्षिनारद , १० भूगामीनारद , ११ कालज्ञानारद, आणि १२ मित्रनादर . असे बारा नारद नांवाचे मुनि प्राचीनकाळीं होऊन गेले .( बृहन्नारदीय )

१ भूमिशयन , २ ब्रह्मचर्य , ३ मौन , ४ गुरुसेवन , ५ त्रिकाळ स्नान , ६ पापकर्मपरित्याग , ७ नित्यपूजा , ८ नित्यदान , ९ देवतेचें स्तवन , १० नैमित्तिक पूजा , ११ इष्ट देवता व गुरुवार विश्वास आणि १२जपनिष्ठा , हे बारा नियम पाळणारांचा मंत्र सिद्ध होतो . 

१ शरीर स्वच्छता , २ मन निर्मळ , ३ जप , ४ तप ,५ होम , ६ श्रद्धा असणें , ७ अतिथिसत्कार , ८ भजनपूजन , ९ तीर्थाटन , १० परोपकार , ११ समाधान आणि १२ गुरुशुश्रूषा .शौचं जपस्तपो होमः श्रद्धाऽऽतिथ्यमदर्चनम् ‌ ।तीर्थाटनं पराथेंहा तुष्टिराचार्यसेवनम् ‌ ॥ ( भा . स्कं. ११ - १९ - ३४ )

१ देश , २ कर्म , ३ अनुराग , ४ अर्थ , ५ उपाय , ६ अपाय , ७ निश्चय , ८ चक्षु , ९ आहार , १० संहार , ११ मन व १२ दर्शन , योगाभ्यासांत सिद्धि प्राप्त होण्यास अशीं बारा पथ्यें सांगितलीं आहेत .

१ धातुर्वादी गुरू , २ चंदन , ३ विचारगुरू , ४ अनुग्रह , ५ परिस , ६ कच्छप ( कासवी ), ७ चंद्रा , ८ दर्पण , ९ छायानिधि गुरू , १० नादनिधि , ११ कौंचपक्षी आणि १२ सूर्यकांत गुरू . ( पां . प्र . अ . ५ )

१ धेनुमुद्रा , २ अमृतीकरण मुद्रा , ३ मत्स्य मुद्रा , ४ अवगुंठनीमुद्रा , ५ शंखमुद्रा , ६ मुसलमुद्रा , ७ चक्रमुद्रा , ८ परमीकरण मुद्रा , ९ महामुद्रा , १० योनिमुद्रा , ११ गुरुडमुद्रा व १२ गालिनीमुद्रा . ( तत्त्व - निज - विवेक )

१ नित्य , २ नैमित्तिक , ३ काम्य, ४ वृद्धि श्राद्ध , ५ सपिण्डन् ‌ , ६ पार्वण , ७ गोष्टी श्राद्ध , ८ शुद्धार्थ श्राद्ध , ९ कर्मांङ्र , १० दैविक , ११ यात्रार्थ आणि १२ पुष्टयर्थ श्राद्ध . यात्रा ह्मेकादशं प्रोक्तं - पुष्टयर्थं द्वादशं स्मृतम् ‌ ॥ " ( भविष्य - पु . )

१ श्रीदामा , २ सुदामा , ३ वसुदामा , ४ सुबल , ५ सुपार्श्व , ६ शुभांग , ७ सुंदर , ८ चंद्र - मान , ९ वीरमान , १० सूर्यमान , ११ वसुमान आणि १२ रत्नमान . असे बारा गोपाळ भगवान् ‌ श्रीकृष्ण आणि बलरामांचे प्रमुख सवंगडी होते . ’ वसुमानो रत्नमानो गोपाला द्वादशस्मृताः । ’ ( ब्रह्मवैवर्त - श्रीकृष्णखंड २७ - ६० )

1. शिमोन – (पेत्र, केफा, खडक ही दिलेली नावे) – शिमोन हयाच्या ऐवजी पेत्र म्हणून प्रसिद्धीस आला. मनुष्य धरणारे व्हावे म्हणून मासे धरणाऱ्यांना पाचारण (मत्तय ४:१८,१९, मार्क १:१६,१७, लूक ५:१-११, योहान १:३५-४२) सुरुवातीला बैथसैदा येथे, नंतर कफर्णहूमात वास्तव्य, कोळ्याचा धंदा करणारा. ‘आपण ख्रिस्त, जिवंत देवाचे पुत्र,आहा’ हया विश्वास अंगीकारावर, कबुलीजबाबावर मंडळी उभारली गेली आहे. पेत्र हया व्यक्तीवर नव्हे (मत्तय १६”१३-२०). येशू ख्रिस्त पूर्व सूचित करतो त्याप्रमाणे तीनदा पेत्र नाकारतो, पण नंतर पश्चात्तप्त होतो (मत्तय २६:३४). पेत्र, याकोब, योहान हया आतील वर्तुळात त्याचा समावेश होता. रूपांतर व गेथशेमाने बागेत हे तिघे निकटवर्ती शिष्य होते (मत्तय १७:१-१३, मत्तय २६”३६-४६) पुनरुत्थित प्रभूने त्याला दर्शन दिले व आद्य ख्रिस्ती मंडळीच्या उभारणीत त्याचा उपयोग करून घेतला. पेंटेकॉस्ट सणाच्या वेळेचे प्रभावी भाषण, कर्नेल्याला सुवार्ता सांगणे, यरुशलेमाच्या धर्मपरिषदेत अध्यक्षीय भाषण, हयावरून त्याचे नेतृत्व समजते.पेत्राचे पहिले व दुसरे पत्र लिहिले. मार्क, योहानाला माहिती पुरविली. रोम शहरात रक्तसाक्ष्याचे मरण पत्करले. प्रभूसारखी माझी पात्रता नाही म्हणून उलटे टांगून वधस्तंभावरील मरण पत्करले,अशी परंपरा आहे.
2. आंद्रिया (शिमोनाचा भाऊ) त्याला परिचय करून देणारा म्हणतात. येशू हा ख्रिस्त आहे असे व्यक्तिशः ओळखल्या नंतर त्याने आपल्या भावाचा, शिमोनाचा, परिचय येशूला करून दिला. त्याचप्रमाणे याकोब व योहान यांचा ज्या मुलाजवळ जवाच्या पांच भाकरी व दोन मासळ्या होत्या त्याचाही परिचय आंद्रियाने करून दिला. त्यामुळे पांच हजारांना जेवू घालण्याचा चमत्कार होऊ शकला (योहान ६:१-१४). हेल्लेणी लोक येशू ख्रिस्ताला भेटायला उत्सुक होते तेंव्हाही परिचय करून देणारा आंद्रिया पुढे आला (१२:२०-३६) अंद्रियाचे सामर्थ्य त्याच्या चारित्र्यात होते. तो खराखुरा सज्जन होता.काही स्कॉटीश व रशियन ख्रिस्ती लोक अंद्रियाला “रक्षक संत” मानतात. त्याने आशियामायनर, ग्रीस देशात सुवार्ता प्रसाराचे कार्य केले. विधर्मी देवाची पूजाअर्चा, उपासना करण्याचे त्याने नाकारले म्हणून त्याला वधस्तंभावर खिळून आले. त्याचा वधस्तंभाचा आकार X असा होता.
3. याकोब (मोठा,ज्येष्ठ) – जब्दीचे पुत्र याकोब व योहान येशू ख्रिस्ताचे शिष्य झाले. कोळ्याचा धंदा करणारे, प्रथम बेथसैयदा येथे नंतर यरुशलेमात वास्तव्य. हया दोन भावांना “बेनेरेगेश म्हणजे गर्जनेचे पुत्र” असे उपनाव देण्यात आले (मार्क ४:१७). येशूच्या निकटवर्ती शिष्यांतील एक. तो तापट स्वभावाचा होता. त्याने यरुशलेमात व यहूदियात सुवार्ताकार्य केले. हेरोद राजाने यरुशलेमात त्याचा शिरच्छेद केला (प्रे.कृ. १२:२)
4. योहान – ज्याच्यावर येशूची प्रीती होती, जो येशूच्या उराशी टेकलेला असे, असा एक शिष्य. त्याचे वैशिष्ट्य म्हणजे प्रीती. वधस्तंभांजवळ तो मरीयेचे सांत्वन करीत उभा होता. येशूने आपल्या आईची जबाबदारी त्याच्यावर सोपविली (योहान १९:२५-२७) तिर्बिया समुद्राजवळ त्याला पुनरुत्थित प्रभू येताना दिसला (योहान २१:७). त्याने आशियामायनर व इफिस येथे सुवार्ता घोषित केली. योहानकृत शुभवर्तमान, योहानाची तीन पत्रे व पात्म बेटावर बंदिवासात टाकले असताना प्रकटीकरण हे नव्या करारातील शेवटचे पुस्तक लिहिले असे मानले जाते. (विद्वानांत हया पांच पुस्तकांच्या लेखकांबद्दल मतभिन्नता आहे, त्या वादात आपणाला पडावयाचे नाही)
5. याकोब (धाकटा, लहान) – अल्फिचा पुत्र याकोब व तद्दय यांचे पाचारण (मत्तय १०:३, मार्क ३:१८, ६:३, लुक ६:१५, प्रे.कृ. १:१३, १२:१७). जब्दीचा पुत्र योहान हयाला मोठा, तर अल्फिचा पुत्र योहान हयाला धाकटा असे म्हणावयाचे. याकोब व त्याचा भाऊ तद्दय हे गालील प्रांतात राहणारे होते. याकोब हा शिस्तप्रिय होता. त्याने याकोबाचे पत्र लिहिले. पॅलेस्टाईन व मिसर देशात सुवार्ताप्रसाराचे कार्य त्याने केले. त्याच्या रक्तसाक्ष्याच्या मृत्यूसंबंधी दोन कथा आहेत. एका कथेप्रमाणे त्याला मिसर देशात मारले गेले, तर दुसऱ्या कथेप्रमाणे त्याला यरुशलेमाच्या मंदिराच्या कंगोऱ्यावरून फेकून देण्यात आले.
6. तद्दय किंवा यहूदा – यहूदाचे उपनाव तद्दय, आत्मनिग्रह, इंद्रियदमन यावर भर देणारा. आपण स्वतः आम्हांस व्यक्त होणार नाही, पण जगाला व्यक्त होणार, हे कसे? असा प्रश्न त्याने येशू ख्रिस्ताला विचारला (योहान १४:२२). त्याने यहूदाचे पत्र लिहिले. अश्शूर व पारस (पर्शिया) अशा दूरच्या प्रदेशात तो सुवार्ताकार्य करावयास गेला. पर्शिया मध्ये तो रक्तसाक्षी म्हणून मरण पावला. (शिमोन पेत्र व आंद्रिया, जब्दीचे पुत्र याकोब व योहान, अल्फीचे पुत्र याकोब व यहूदा, अशा भावांच्या तीन जोड्या शिष्यगणात आलेल्या दिसतात.)
7. फिलिप्प – येशू ख्रिस्ताने त्याला पाचारण केले (योहान १:४३-४६). त्याने नथनेल उर्फ बर्थलमय हयाला येशूकडे आणले. फिलिप्पाने अंद्रियाला सांगितले व ते दोघे येशूकडे गेले – हेल्लेणी लोक आपणास भेटू इच्छितात (योहान १२:२२). येशू ख्रिस्ताचा इशारा (योहान १४:७-११). बेथसैदाचा रहिवासी, शोमरोनात सुवार्ता कार्य केले. हबशी षंढाला ख्रिस्ताची ओळख करून दिली (प्रे.कृ.८:५, २६:४०) त्याच्या चार कन्या ईश्वरी संदेश देत असत(प्रे.कृ. २१:९). फ्रुगिया प्रांतात सुवार्ताकार्य केले व तेथेच मरण आले. सुवार्ताकार्या बरोबर तो आरोग्यदान देण्याची सेवा करीत असे.
8. बर्थलमय किंवा नथनेल – फिलिप्पाला नथनेल भेटला. येशू ख्रिस्त त्याला खराखुरा इस्राएली म्हणतो (योहान १:४३-५१). (दुसरे उल्लेख मत्तय १०:३, मार्क ३:१८, लूक ६:१४, प्रे.कृ. १:१३) त्याचा दूरदर्शीपणा त्याच्या कार्यात प्रतिबिंबित होतो. पुनरुत्थित प्रभुणे त्याला तिर्बिया समुद्राजवळ दर्शन दिले (योहान २१:२). फिलिप्पा बरोबर फ्रुगिया प्रांतात तो सुवार्ताकार्यासाठी गेला, छळ करून त्याला मारण्यात आले.
9. मत्तय किंवा लेवी – मत्तय जकातदार होता. येशू ख्रिस्ताने त्याला बोलाविले (मत्तय ९:९, मार्क २:१४, लूक ५:२७). त्याला कामगिरीवर पाठविण्यात आले (मत्तय १०:३, मार्क ३:१८, लूक ६:१५, प्रे.कृ. १;३) कफर्णहूमात राहणारा हा जकातदार येशूच्या मागे गेला (लूक ५:२८). तो सुशिक्षित व श्रीमंत होता. येशू हाच मशीहा (ख्रिस्त) आहे असे त्याने मत्तयकृत शुभवर्तमान लिहून पटवून दिले आहे. त्याने आपली इच्छाशक्ती प्रभूच्या अधीन केली. येशूख्रिस्ताची शिकवण त्याने चांगल्या प्रकारे जतन केली. इथिओपियात तो रक्तसाक्षी झाला.
10. थोमा – दिदुम हे त्याचे उपनाव. गालील प्रांताचा रहिवासी. आपणही त्याच्या बरोबर (येशू बरोबर) मरावयास जाऊ असे थोमा म्हणाला (योहान ११:१६). पुनरुत्थित प्रभूबद्दल प्रथम साशंक होता नंतर म्हणतो – माझा प्रभू व माझा देव (योहान २०:२४-२९) संशय व्यक्त करणारा पण खात्री झाल्यांनतर पूर्ण भाव ठेवणारा. शोधक, चिकित्सक वृत्तीवरून तो सत्य ग्रहण करतो.दक्षिण हिंदुस्थानात त्याने सुवार्ताप्रसार कार्य केले. त्याला सिरीयन चर्चचा संस्थापक मानतात. प्रार्थना करीत असताना त्याच्यावर बाणांचा वर्षाव करण्यात आला. त्यात त्याने रक्तसाक्ष्याचे मरण पत्करले.
11. शिमोन कनानी किंवा जिलोत – गालील प्रांतातील रहवासी (लूक ६:१५). आद्य ख्रिस्ती मंडळीत मार्गदर्शन. त्याने आपला आवेश प्रभूचरणी समर्पित केला. शेवटल्या भोजनात व पेंटेकॉस्टच्या वेळी उपस्थित. बाबेल, काळा समुद्र येथपर्यंत तो सुवार्ता कार्यासाठी गेला. इंग्लंडमध्ये त्याला वधस्तंभी देऊन मारले.हया ११ शिष्यांच्या जीवन चरित्रावरून दिसून येते की, प्रभूने त्यांना प्रेषित म्हणून विशेष कामगिरीवर पाठविले, त्यांतच त्यांनी रक्तसाक्ष्याचे मरण पत्करले व प्रभूवरील निष्ठा व्यक्त केली.
12. यहूदा इस्कर्योत – येशू ख्रिस्ताच्या संगती सोबत तो राहिला. येशू ख्रिस्ताने त्याच्यावर विश्वास टाकला व त्याला खजीनदाराचे काम दिले. चांगले व वाईट अशा दोन्ही भावनांचा समन्वय त्याच्या व्यक्तित्वात दिसतो. यहूदाने असे नीच व निंद्य कृत्य का केले? हा एक कूट प्रश्न (enigma) आहे, त्याचे समाधानकारक उत्तर नाही.त्याने येशू ख्रिस्ताला का धरून दिले याबद्दल स्पष्टीकरण – अकरा शिष्य गालील प्रांतातील होते. यहूदा इस्कार्योत यहूदा प्रांतातला होता. प्रांतभेदामुळे तो इतरांत सहभागी होत नसे. त्याच्याजवळ पैसे खेळत होते म्हणून त्याचा लोभ वाढत चालला होता. येशू ख्रिस्ताला धरून दिले, तरी तो मारेकऱ्यांच्या हातून सहज सुटून जाईल, कारण त्याने आतापर्यंत अनेक चमत्कार केले आहेत. येशू ख्रिस्त राज्य स्थापन करील व आपण मंत्री होऊ. झावळ्याच्या रविवारी येशू ख्रिस्त यरुशलेमात आला, पण यहूदा खट्टू झाला. आता येशूच्या नादी लागण्यात काही अर्थ नाही असे त्याला वाटू लागले. यहूदात सैतान शिरला व तो सैतानाच्या हवाली गेला (योहान १३:२१-३०) यहूदाने जे केले त्याबद्दल तो स्वतः जबाबदार आहे. तो कटात सामील झाला व त्याने विश्वासघात केला. त्याला त्याच्या कृत्यांचा पस्तावा झाला. त्याने ती चांदीची ३० नाणी परत केली. मी निर्दोष जीवाला धरून पाप केले आहे, असे तो म्हणतो (मत्तय २७:४). त्याने गळफास घेतला, आत्महत्या करून त्याच्या जीवनाचा शेवट झाला.कोणी प्रश्न विचारतात – येशू ख्रिस्ताने यहूदा इस्कार्योतला का परावृत्त केले नाही? देवाच्या योजनेप्रमाणे बारा शिष्यांपैकी एक विश्वासघातकी निघणार होता. ही कामगिरी करण्याची जबाबदारी यहूदाने स्वतः उचलली. वल्हांडणाचे भोजन चालले असता तो भोजनावरून उठून गेला. सैतान त्याच्यात शिरला, म्हणजे सैतानाने धूर्तपणाने आपले सैतानी कार्य यहूदाच्या माध्यमातून केले. येशू ख्रिस्ताने हस्तक्षेप केला नाही.

१ सत्यनाथी , २ धर्मनाथी , ३ रामपंथ , ४ नाटेश्वरी , ५ कन्हड , ६ कपिलानी , ७ वैराग पंथ , ८ माननाथी ,९ आईपंथ , १० पागलपंथ , ११ ध्वजपंथ व १२ गंगानाथी . या बारा पंथाच्या योग्यांना ’ बारहपंथी ’ योगी म्हणतात . ( नाथ सं .इतिहास )

१ भीतिग्रस्तांस अभयदान , २ क्षुधितांस अन्न , ३ तुषितांस पाणी , ४ सांधूचा सन्मान , ५ विद्यादान , ६ विपद्‌ग्रस्तांना आश्रय , ७ रोग्याला औषध , ८ धर्महीनाला धर्मज्ञान , ९ शोकातुराला धैर्य , १० वाट चुकलेल्यांना मार्गदर्शन , ११ घर नसणाऱ्यांना निवारा व १२ सर्वाभूतीं परमेश्वर अशी श्रद्धा ठेवणें , या बारा फुलांनीं केलेल्या पूजेनें भगवत्प्राप्ति होते .

१ सर्व मनुष्य मात्राची एकता , २ सत्याचा शोध स्वतंत्र बुद्धीनें करणें , ३ सर्व धर्माचें मूळ एकच . ४ सर्वांच्या ऐक्यास धर्मच साधन आहे , ५ धर्म हा शास्त्रीय ज्ञान व तर्कशुद्ध विचार यांना सुसंगत असावा , ६ स्त्रीपुरुषांत समानता , ७ सर्व प्रकारचे पूर्वग्रह विसरले गेले पाहिजेत , ८ विश्वशांति , ९ सार्वत्रिक शिक्षण , १० आर्थिक प्रश्न आध्यात्मिक पातळीवरून सोडविणें , ११ जागतिक अशी एक भाषा व १२ आंतररष्ट्रीय असें एक न्यायालय .

 १ सुतार , २ लोहार , ३ महार , ४ मांग , ५ कुंभार ,६ चांभार , ७ परिट , ८ न्हावी , ९ भट , १० भुलाणा , ११ गुरव आणि १२ कोळी . हे बारा वलुते म्हणजे गांवगाडयांतले जुने प्रमुख हक्कदार होत .

१ स्कंद , २ विषाख , ३ मेघ , ४ श्वान व ५ पित हे पांच पुरुषाकृति व ६ शकुनि , ७ पृतना , ८ शीतपूतना , ९ द्दष्टिपूतना . १० मुखमंडलिका , ११ रेवति आणि १२ शुष्क रेवती . या सात स्त्रीआकृति , असे बारा ग्रह मूळ शंकरानें कर्तिकेयाच्या रक्षणार्थ उत्पन्न केले पण ते मानवास पीडा करूं लागले अशी कथा आहे .पुरा गुहस्य रक्षार्थं निर्मिताःशूलपाणिना ।मनुष्याविग्रहाः पंच सप्त स्त्रीविग्रहा ग्रहाः ॥ ( वाग्मट उत्तरस्थान अ ३ )

-१ रेत , २ रक्त , ३ मज्जा , ४ मूत्र , ५विष्ठा , ६ नाकांतील मल , ७ कानांतील मल . ८ कफ , ९ अश्रु , १०डोळ्यांतील मल , ११ घाम आणि १२ नखांतील मल .कर्णाक्षिनासिकाजिह्लादन्ताःअ शिश्नं गुंद नखाः ।मलाश्रयौ कफस्वेदौ विण्मूत्रे द्वादश स्मृताः । ( वी . प्र . )

१ मघु , २ माधव ( वसंत ), २ शुक्र , ४ शुचि ( ग्रीष्म ), ५ नम , ६ नमस्य ( वर्षा ), ७ इष , ८ ऊर्ज ( शरद् ‌ ), ९ सहस् ‌ , १० सहस्य ( हेमंत ), ११ तपस आणि १२ तपस्य ( शिशिर )

१ चैत्र , २ वैशाख , ३ ज्येष्ठ , ४ आषाढ , ५ श्रावण , ६ भाद्रपद, ७ आश्विन , ८ कार्तिक , ९ मार्गशीर्ष , १० पौष , ११ माघ आणि १२ फाल्गुन 

१ जानेवारी , २ फेब्रुवारी , ३ मार्च , ४ एप्रिल , ५ मे , ६ जून , ७ जुलै . ८ ऑगस्ट , ९ सप्टेंबर , १० ऑक्टोबर , ११ नोव्हेंबर व १२ डिसेंबर 

१ फर्वर्दीन , २ अर्दिबेह्स्त , ३ खूर्दाद , ४ तीर, ५ अमर्दाद , ६ शेहरेवार , ७ मेहेर , ८ आबान , ९ आजुर , १० दय ,११ बहमन , व १२ इस्पिंदर ;

१ मोहरम , २ सफर , ३ रबिलावल , ४ रविलाखर , ५ जमादिलवल , ६ जमादिलाखर , ७ रज्जब , ८ साबान , ९ रमजान , १० शब्वाल , ११ जिल्काद , १२ जिल्हेज .

1. मोहरम محرّم (पूर्ण नाव: मुहरम उल-हराम)
2. सफ़र صفر (पूर्ण नाव: सफर उल-मुज़फ्फर)
3. रबी अल-अव्वल (रबी उणन्नुर्) - मीलाद उन-नबी - ईद ए मीलाद - ربيع الأول
4. रबी अल-थानी (या रबी अल-थानी, रबी अल-आखिर) (Rabī' II) ربيع الآخر أو ربيع الثاني
5. जमाद अल-अव्वल या जमादि उल अव्वल (जुमादा I) جمادى الاولى
6. जमाद अल-थानी या जमादि उल थानी या जमादि उल आखिर (या जुमादा अल-आखीर) (जुमादा II) جمادى الآخر أو جمادى الثاني
7. रज्जब या रजब رجب (पूर्ण नाव: रज्जब अल-मुरज्जब)
8. शआबान شعبان (पूर्ण नाव: शाअबान अल-मुआज़म) किंवा शाबान
9. रमजा़न या रमदान رمضان (पूर्ण नाव: रमदान अल-मुबारक)
10. शव्वाल شوّال (पूर्ण नाव: शव्वाल उल-मुकरर्म)
11. ज़ु अल-क़ादा या ज़ुल क़ादा - ذو القعدة
12. ज़ु अल-हज्जा या ज़ुल हज्जा - ذو الحجة

१ दुर्योधन , २ भीष्म , ३ द्रोण , ४ कर्ण , ५ शल्य , ६ भूरिश्रवा , ७ अश्वत्थामा , ८ कृतवर्मा , ९ विकर्ण , १० कृपाचार्य , ११ दुःशासन आणि १२ जयद्रथ . असे भारतीय युद्धांत कौरवांकडील बारा महारथी होते .

१ अंतःपुर , २ द्रव्यभांडार , ३ धान्यागार , ४ अश्वधन , ५ गोधन , ६ आरामक्षेत्र , ७ टंकशाला, ८ शिबिकादि यानें , ९ मंदिरें , १० महाल सौदागिरी , ११ महाल चौबिना व १२ वसनागार . ( पुण्य . छत्रपत्रि शिवाजी म .)

१ धान्यसंक्रांत , २ लवणसंक्रांत , ३ भोगसंक्रांत , ४ रूपसंक्रांत , ५ तेजसंक्रांत , ६ सौभाग्यसंक्रांत , ७ तांबूलसंक्रांत , ८ मनोरथसंक्रांत , ९ विशोकसंक्रांत , १० आयुःसंक्रांत , ११ धनसंक्रांत व १२ मकरसंक्रांत ( म . वा . को . )

१ विमल , २ कृशर , ३ भीमसेन , ४ मीन , ५ गोरक्ष , ६ भोजदेव , ७ मूलदेव ८ रंतिदेव , ९ विघ्नेश्वर , १०हुताशन , ११ समरानंद व १२ संतोष ( कौलवती तंत्र )

१ परमेश्वराचें विस्मरण , २ वेळेचें मोल न समजणें , ३ आपण मोठे मानणें , ४ दोघे बोलत असतां मध्येंच जाऊन बसणें , ५ मोठयांची कुचेष्टा करणें , ६ प्राप्तीपेक्षां अधिक खर्च करणें , ७ सभेत उच्चासनावर बसणें , ८ भारी वटवट करणें , ९ उधार घेणें , १० आगांतुकी करणें , ११ अतिथी होऊन धन्यावर सत्ता गाजविणें व १२ स्त्रियांच्या अवयवांकडे नजर टाकणें . ( ढाईहजार अनमोल बोल )

१ अहिंसा २ यथार्थ भाषण , ३ परापहार न करणें , ४ विषयाची अनसवित , ५ मर्यादा ठेवणें , ६संग्रह न करणें , ७ वेदांवर श्रद्धा , ८ ब्रह्मचर्य , ९ मौन, १० मन स्थिर ठेवणें , ११ क्षमा व सहनशीलता आणि १२ सर्वांस अमय देणें , हे बारा यम होत . ( भागवत स्कंध . ११ . १९ . ३३ ).

१ मेष - मंगळ , २ वृषम - शुक्र, ३ मिथुन - बुध , ४ कर्क - चंद्र , ५ सिंह - रवि , ६ कन्या - बुध , ७ तूल - शुक्र , ८ वृश्चिक - मंगळ , ९ धन - गुरू , १० मकर - शनि , ११ कुंभ - शनि व १२ मीन - गुरू ( ज्योतिष )

१ ब्रह्या , २ महेश्वर , ३ स्कंद , ४ इंद्र , ५ प्राचतेस , ६ मनु , ७ बृहस्पति , ८ शुक्र, ९ भारद्वाज , १० वेदव्यास , ११ भगवान् ‌ श्रीकृष्ण आणि १२ गौरशिरामुनि .

ब्रह्मा महेश्वरः स्कंदश्चेंद्रःअ प्राचेतसो मनुः ।बृहस्पतिश्च शुक्रश्च भारद्वाजो महातपाः ॥वेदव्यासश्च भगवान् ‌ तथा गौरशिरामुनिः ।एते ही राजशास्त्राणां प्रणेतारः परंतपाः ॥ ( धनुर्वेदसंग्रह )

१ श्रीराम , २ दशरथनंदन राम , ३ कौसल्यात्मज राम , ४ यज्ञोद्धारक राम , ५ अहल्योद्धरण राम , ६ त्राटिकामर्दन राम ,७ धनुर्धारी राम , ८ सीतामिराम , ९ , वनवासी राम , १० मारुतिप्रिय राम . ११ रावणांतक राम व १२ अयोध्यावासी राम.

१ समास , २ वचन , ३ लिंग , ४ विभक्तित , ५ प्रत्यय , ६ अव्यय , ७ काल ८ नाम , ९ उपसर्ग , १०प्रयोग , ११ धातु , आणि १२ संधि . हीं व्याकरणाचीं बारा लक्षणें होत . ( छ . शिवाजीराजे बखर )

१ उदास , २ औदार्य , ३ खिन्न , ४तामस , ५ प्रसन्न , ६ ग्लान , ७ शांत , ८ शोक , ९ संताप , १० सौम्य , ११ हर्ष व १२ हास्यवृत्ति . ( म . श . को . )

१ गंभीरा , २ ओजस्विनी , ३ प्रौढा , ४ मधुरा , ५ निष्टुरा , ६ श्लथा , ७ कठोरा , ८ कोमला , ९ मिश्रा , १० परुषा , ११ ललिता आणि १२ आसिता . ( सरस्वती कंठामरण )

१ चक्षुः प्रीति , २ मनःसंग , ३ संकल्प , ४ प्रलापित , ५ जागर , ६ कार्श्य , ७ अरति , ८ लज्जा, ९ त्याग , १० संज्वर , ११ उन्माद आणि १२ मूर्च्छनामरण , ( प्रतापरुद्र )

१ मनु , २ चंद्र , ३ कुबेर , ४ लोपामुद्रा , ५ मन्मथ ( कामदेव ), ६ अगस्ति , ७ अग्नि , ८ सूर्य , ९ इंद्र , १० स्कंद , ११ शिव आणि १२ क्रोधभट्टारक , ( दुर्वास ). हे बारा श्रीविद्येचे उपासक म्हणून प्रसिद्ध आहेत .मनुश्चन्द्रः कुबेरश्च लोपामुद्राच मन्मथः ।अगस्तिरग्निः सूर्यश्च इन्द्रःअ स्कन्दः शिवस्तथा ॥क्रोधभट्टारको देव्या द्वादशामी उपासकाः ॥ 

१ अरुंधती , २ देवहुती , ३ लोपामुद्रा , ४ अदिती , ५ सावित्री , ६ लक्ष्मी , ७ पार्वती, ८ अनसूया , ९ इंद्राणी , १० विंध्यावली , ११ कयाधू आणि १२ देवकी . ( म . वा . को . )

१ सनई , २ सुंदरी , ३ सूर , ४ अलगुज , ५ मुरली ( बांसरी ), ६ पांवा , ७ पुंगी , ८ शिंग , ९ कर्णा , १० तुतारी , ११ शंख आणि १२ मोरचंग .

१ चंदन , २ तीळ , ३ तूप , ४ साखर , ५ अगरु, ६ तगर , ७ कापूर , ८ केशर , ९ नागरमोथा , १० पंचमेवा , ११ जव आणि १२ तांदूळ 

१ कलकेरिआफॉस ( खटस्फुरिक ), २ कलकेरिआ फ्त्यूओर ( खट प्लोषक ), ३ कलकेरिआ सल्फ ( खटगंधिक ), ४ काली फॉस ( पालाश स्फुरिक ), ५ कालीमूर ( पालाश हरक ), ६ काली सल्फ ( पालाश गंधिक ), ७ नेट्रम सल्फ ( सामुद्र गंधिक ) १० फेरम फॉरस फॉस ( लोहस्फुरिक ), ११ मॅग्नेशिया फॉस ( मग्नस्फुरिक व १२ सिलिशिया ( सिकता ). मानवी शरीरांत मुख्य बारा क्षार आहेत असें जीवनरसायनशास्त्र मानतें . ( जीवन रसायन चिकित्सा शास्त्र )

१ परमात्मा , २ जीवात्मा , ३ बुद्धि , ४ अहंकार , ५ मन , ६ प्राण , ७ ज्ञानेंद्रियें , ८ ज्ञानेंद्रियांचे विषय , ९ कर्मेंद्रियें , १० कर्मेंद्रियांचे विषय , ११ शरीर आणि १२ विशालजगत ‌ . या बारा क्षेत्रासंबंधीं बारा अज्ञानें - मिथ्या ज्ञानें वा विषरीत ज्ञानें मानवांत असतात . ( अथर्व - अनु . मराठी )

१ चांगले काम न करणार - शहाणा , २ धर्म नसलेला - म्हातारा , ३ आज्ञाधारक नसलेला - तरुण , ४ दातृत्व नसलेला - श्रीमंत , ५ विनय सोडलेली - स्त्री , ६ कोणताहि सद्‌गुण नसलेला - धनी , ७ भांडखोर ८ गरीब असून गर्विष्ठ , ९ अधर्माचरणी , ब्राह्मण , १० अन्यायी शासनाधिकारी , ११ शिस्त नसलेले लोक व १२ कांहींच निर्बंध नसलेलें राष्ट्र . ( भाग्यरेषा )

१ ज्ञानलक्ष्मी - देवांची , २ मदलक्ष्मी - दैत्यांची , ३ विषलक्ष्मी - सर्पांची , ४ द्वव्यलक्ष्मी - मानवांची , ५ संचयलक्ष्मी - वैश्यांची , ६संतोषलक्ष्मी - विप्रांची , ७ प्रतापलक्ष्मी - राजांची , ८नम्रतालक्ष्मी - शूद्रांची , ९ वैराग्यलक्ष्मी - साधकांची , १० शांतीलक्ष्मी - सिद्धांची , ११ श्रद्ध - लक्ष्मी - भक्तांची व १२ आनंदलक्ष्मी - संतांची . ( देवीविजय )

१ कुपुत्र , २ कुलक्षणी स्त्री , ३ भांडखोर शेजारी , ४ लाजिरवाणा मनुष्य, ५ दुष्ट बुद्धीचा बंधु ,६ लंपट पुरोहित , ७ चोरटा चाकर , ८ आचरट पाहुणा , ९ मूर्ख धनी , १० अडणारा घोडा , ११ वाईट शेतकरी आणि १२ सदैव नकारघंटा वाजविणारा कारभारी , या बाराजणांना बांधून समुद्रांत बुडवावें , ( बिरबल )