श्री काशी करवट मंदिर
श्री काशी करवत मंदिर (किंवा काशी करोंत) ही एक छोटीशी आत्महत्या मंदिर आहे. हे वाराणसी आणि काशी विश्वनाथ मंदिर च्या प्रसिद्ध ब्लू लस्सी दुकानापासून काही मीटर अंतरावर आहे. प्राचीन काळी मंदिरात करवत असायची. भारतातील ब्रिटिश काळ पूर्वी, लोक तेथे यायचे आणि स्वतःला छिद्र आणि ब्लेड खाली फेकून देत, अशा प्रकारे स्वतः ला मारायचे.[१]
ते थेट स्वर्गात जातात असे मानले जाते. पुढे पुजारी यात्रेकरूंना घाबरवून ब्लेडने फेकून देऊ लागले, असा दावा करणाऱ्या अनेक कथाही समोर आल्या आहेत.[२] त्यांच्या मौल्यवान वस्तू लुटणे. आणि तळघरातील गुप्त कालव्यातून मृतदेह गंगेत फेकून दिले. क्रिप्ट आता पुजारी आणि त्यांच्या कुटुंबांपुरते मर्यादित आहे, जे गेल्या 25 पिढ्यांपासून त्याची काळजी घेत आहेत, आणि करवटला ब्रिटिश लोकांनी यूके येथे नेले.
इतिहास
हिंदू धर्माचे धर्मगुरू साधना साधक समाजाला सांगतात की धर्मग्रंथ प्रमाणित नाही. यामुळे साधक भक्तीकडून अपेक्षित असलेला लाभ देवाकडून मिळाला नाही.
काशीच्या धर्मगुरूंनी एक निंदनीय आणि गुन्हेगारी योजना केली भगवान शिव काशी नगरीत ज्याने बलिदान दिले त्याच्यासाठी स्वर्गाचे दार उघडेल असा आदेश दिला. तो कोणत्याही अडथळ्याशिवाय स्वर्गात जाईल.
मघर, भारत (गोरखपूर जवळ उत्तर प्रदेश सध्या जिल्ह्यात- संत कबीर नगर (उत्तर प्रदेश) मध्ये मरण पावलेला, नरकात जाईल किंवा गाढवाचे शरीर मिळेल.
मघर, भारत मध्ये जो मरण पावेल तो थेट डुकराचा जन्म होईल या गैरसमजामुळे, म्हणजे नरक, आणि काशीत मरणारे थेट स्वर्गात जातील. त्यामुळे प्रत्येकजण आपले शेवटचे दिवस काशीतच घालवत असे[३]
आजूबाजूच्या गावातील लोक म्हातारपणी काशीतील स्वार्थी पंडित त्यांच्या आई-वडिलांना सोपवत असत. ते भाड्याने ठेवत असत. नंतर हळूहळू वृद्धांची संख्या वाढत गेली, म्हणून स्वार्थी पंडित आणि पुजारी काळजी करू लागले की जर एखाद्याची सेवा करता येणार नाही, ते सर्वांची सेवा कशी करतील? मग त्यांना जबरदस्तीने मारण्यासाठी,त्यांनी गंगा नदीच्या काठावर विटांची एक मोठी गुहा बनवली.[४]आणि मग त्या गुहेच्या मध्यभागी एक करवती सारखी वस्तू बसवली, ज्याला त्या काळचे लोक करोंट म्हणत. तेव्हा त्या वृद्धांना सांगण्यात आले की, ज्याला लवकर स्वर्गात जायचे आहे, त्याने या गुहेत 'करोंट'ने आपले डोके कापून घ्यावे; तो थेट स्वर्गात जाईल. हा गुरुजींचा आदेश आहे;[५]असे सांगितल्यावर सर्व वडीलधारी मंडळी आधीच दुःखाने त्रस्त झाली होती, त्यामुळे या दुःखाच्या जीवनातून मुक्त होण्यासाठी सर्वांनी होकार दिला. आणि प्रत्येकाचा एक एक करून शिरच्छेद करण्यात आला.[६]जेव्हा जेव्हा ते करवत अडकले तेव्हा मोठ्या प्रौढ व्यक्तीला सांगितले जाईल की देवाची आज्ञा अद्याप त्याला देण्यात आलेली नाही. मग तो वयस्कर माणूस रडत रडत परत जायचा आणि काही काळानंतर पुन्हा 'करोंत' मधून डोके कापून घेण्यासाठी पुजाऱ्यांना फी द्यायची. हिंदू धर्माच्या पवित्र ग्रंथांपैकी एक,भगवद्गीता, अध्याय 17 श्लोक 23 मध्ये स्पष्ट करते की संपूर्णपणे दिलेल्या सर्वशक्तिमान देवाचे वास्तविक मंत्र घेतल्यावरच मोक्ष प्राप्त होऊ शकतो. अशाप्रकारे, धार्मिक पुढाऱ्यांद्वारे सेवा करणाऱ्या वृद्धांची संख्या क्रूरपणे कमी केली गेली.
आर्किटेक्चर
लहान गेटवर चमकदार मरून आणि पिवळ्या रंगाच्या फलकावर लिहिले आहे की "फक्त सनातन धर्म च्या अनुयायांना प्रवेश करण्याची परवानगी आहे.आतील भाग टायलोने पुन्हा केले गेले आहे. मंदिराच्या आत एक लहान छिद्र आहे जिथून तुम्ही तळघरात शिवलिंग पाहू शकता. तळघरात, जिथे तुम्ही शिवलिंग पाहू शकता, असे म्हणले जाते की प्राचीन काळी एक करवत (करवट किंवा आरा) ठेवण्यात आली होती, जी मंदिराच्या छतावरून लटकलेली होती आणि त्यांच्या आशीर्वादासाठी भगवान यांनी निवडलेल्यांवर उत्स्फूर्तपणे पडण्याचा विश्वास आहे. हिंदू धर्मात आत्महत्येला परवानगी नसल्यामुळे, या कायद्याची मांडणी एका धर्मगुरूच्या मदतीने करण्यात आली.हळूहळू या प्रथेवर बंदी घालण्यात आली आणि खोलीतून आरे काढण्यात आली.
संदर्भ
- ^ Hamilton, Alexander (1744). "A New Account of the East Indies, giving an exact and copius description of the Situation, Product, Manufactures, Laws, Customs, Religion, Trade, andc. of all the Countries and Islands which lie between the Cape of Good Hope and the Island of Japon, interspersed with an entertaining relation not only of the principal Events. which happened during the Author's Thirty Years Residence in those Parts, but also of the most remarkable Occurences and Revolution in those vast Dominions for this Century past; comprehending also many curious and interesting Particulars relating to our Commerce with those Countries and the Affairs of the East India Company, in Two Volumes, Vol. II". C. Hitch (London). 4 June 2021 रोजी पाहिले.[मृत दुवा]
- ^ Parry, Jonathan (1980). "Ghosts, Greed and Sin: The Occupational Identity of the Benares Funeral Priests". Man. 15 (1): 88–111. doi:10.2307/2802004. JSTOR 2802004. 4 June 2021 रोजी पाहिले.
- ^ Justice, Christopher (1997). Dying the Good Death: The Pilgrimage to Die in India's Holy City (इंग्रजी भाषेत). SUNY Press. ISBN 978-1-4384-0811-8.
- ^ Greaves, Edwin (1909). "Kashi the city illustrious, or Benares". California Digital Library. Allahabad : Indian Press. 4 June 2021 रोजी पाहिले.
- ^ Parry, Jonathan P.; PhD, Professor of Anthropology Jonathan P. Parry (7 July 1994). Death in Banaras (इंग्रजी भाषेत). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-46625-7. 4 June 2021 रोजी पाहिले.
- ^ Heber, Reginald (1829). "Narrative of a journey through the upper provinces of India, from Calcutta to Bombay, 1824-1825". Philadelphia, Carey, Lea & Carey. 4 June 2021 रोजी पाहिले.