भाषा शिक्षण

भाषा शिक्षण - दुसरी किंवा परदेशी भाषा शिकविण्याची प्रक्रिया आणि सराव - प्रामुख्याने उपयोजित भाषाशास्त्राची एक शाखा आहे, परंतु ते एक आंतरविद्याशाखीय क्षेत्र असू शकते. भाषा शिक्षणासाठी चार मुख्य शिक्षण श्रेणी आहेत: संवादात्मक क्षमता, प्राविण्य, क्रॉस-सांस्कृतिक अनुभव आणि एकाधिक साक्षरता.

वाढत्या जागतिकीकरणामुळे अनेक भाषांमध्ये संवाद साधू शकणाऱ्या कर्मचाऱ्यांची मोठी गरज निर्माण झाली आहे. व्यापार, पर्यटन, मुत्सद्देगिरी, तंत्रज्ञान, माध्यम, भाषांतर, अर्थ आणि विज्ञान अशा क्षेत्रांमध्ये सामान्य भाषा वापरल्या जातात. कोरिया (किम येओंग-सेओ, २००९), जपान (कुबोटा, १९९८) आणि चीन (किर्कपॅट्रिक आणि झिचांग, २००२) सारखे अनेक देश प्राथमिक आणि माध्यमिक शाळा स्तरावर किमान एक परदेशी भाषा शिकवण्यासाठी शिक्षण धोरणे तयार करतात. तथापि, भारत, सिंगापूर, मलेशिया, पाकिस्तान आणि फिलीपिन्स यांसारखे काही देश त्यांच्या सरकारमध्ये दुसरी अधिकृत भाषा वापरतात. सरकारी उत्तरदायित्व कार्यालय (२०१०) नुसार, चीन अलीकडे परदेशी भाषा शिकण्याला, विशेषतः इंग्रजी भाषेला खूप महत्त्व देत आहे.