कबीर

कबीर हे उत्तर भारतातील एक सुप्रसिद्ध संत म्हणून प्रसिद्ध आहेत.^[१] संत कबीर यांचा जन्म ज्येष्ठ शुक्ल पूर्णिमा इ.स. ११४९ साली झाला असे काहीजण मानतात तर, कुणी ते १३९९ मध्ये जन्माला आले असे म्हणतात.^[२] महान संत कबीर म्हणजे काळाच्या पुढे असलेले कवी संत समाज सुधारक होते. संत कबीर भारतीय भूमी मध्ये जन्म घेतलेल्या श्रेष्ठ संत यापैकी एक गुरू होत. धार्मिक थोतांडावर कडक आसूड ओढणारे आणि हजारो ग्रंथांचे पांडित्य खुजे करणाऱ्या प्रेमाच्या अडीच अक्षराचा मंत्र सांगणारे पुरोगामी संत म्हणजे कबीर. त्यांनी तत्कालीन प्रचलित असणाऱ्या धर्मातील अंधश्रद्धा व अनिष्ट प्रथा यावर दोह्याच्या माध्यमातून टीका केली. त्यांच्या लिखाणामुळे तत्कालीन अनिष्ट प्रथा आणि अंधश्रद्धा पसरवणारे भोंदू बाबा व बुवा सनातनी यांचे धाबे दणाणले होते. संत कबीर यांनी लिहिलेले बहुतांश दोहे यावर विज्ञानवादी बुद्ध धम्माचा प्रभाव दिसतो. संत कबीर हे सत्य, विज्ञान व कर्मसिद्धान्त यांवर लिहीत. त्यांचा लिखाणामुळे संत कबीर संपूर्ण जगाममध्ये प्रसिद्ध झाले. डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांनी संत कबीर यांना गुरू मानले. एवढ्या शतकानंतरही महान संत कबीर यांनी लिहिलेले दोहे आजही समर्पक वाटतात. असे हे 'कबीर के दोहे' युगानुयुगे विज्ञानवादी शिकवण देऊन सतत जगाला प्रेरणा देत राहतील, असे वाटते. ^[३]

कबीर साहेबांचा जन्म नेमका कधी झाला, हे अज्ञात आहे. खेमराज श्रीकृष्णदास यांनी प्रकाशित केलेल्या हस्तलिखित "कबीर सागर" ग्रंथानुसार १३९८ मध्ये (संवत १४५५) ज्येष्ठ पौर्णिमेस काशीमधील लहरतारा नावाच्या सरोवरात ब्रह्ममुहूर्ताच्या वेळी एक प्रखर तेजस्वी प्रकाशामध्ये कबीर साहेब एका कमळाच्या फुलावर प्रकट झाले. हा सर्व प्रसंग तेथे असलेल्या अष्टानंदऋषींनी पाहिला होता. कर्मधर्म संयोगाने काशीतले नीरू व नीमा नावाचे जोडपे त्या बालकाला आपल्या सोबत घेऊन गेले.^[४] त्यांचे अनुयायी त्यांची ही लीला कबीर साहेब प्रकट दिन म्हणून साजरी करतात.^[५] त्या बालकाचे नाव ठेवण्यासाठी नीरूने मौलवींना बोलवले, तेव्हा ज्या ज्या वेळेस त्यांनी कुराण शरीफ उघडून पहिले त्या त्या वेळेस कुराण शरीफ मध्ये सर्वत्र फक्त कबीर कबीर नावच वाचण्यास मिळाले. कबीरचा अर्थ सर्वज्ञ / सर्वांत मोठा होतो. हे नाव ठेवण्याची मौलवींची मुळीच इच्छा नव्हती. पण इच्छा नसतानाही त्यांचे नाव कबीर ठेवण्यात आले, आणि पुढे ते बालक महान कवी व संत कबीर नावाने प्रसिद्ध झाले.

नीरू आणि नीमा हे निपुत्रिक ब्राह्मण जोडपे होते, ज्यांची खरी नावे गौरीशंकर आणि सरस्वती होती. ते खरे शिवभक्त होते. इतर ढोंगी ब्राह्मणांना त्याचा हेवा वाटला, ज्याचा फायदा मुस्लिम काझींनी घेतला. बळजबरीने त्यांचे धर्मांतर करून त्यांची नावे नूर अली आणि नियामत अशी बदलण्यात आली, जी अपभ्रंश भाषेत नीरू आणि नीमा म्हणून ओळखली जाऊ लागली. त्यानंतर उदरनिर्वाहासाठी त्यांनी विणकाम सुरू केले.^[६]

कबीर जरी मुस्लिम कुटुंबात रहात होते तरी ते आदिरामाचे उपासक होते. संत कबीर यांनी विवाह केलेला नव्हता. कमाल नावाचा मुलगा आणि कमाली नावाची मुलगी त्यांची मानलेली मुले होती. कबीर हे काशीत विणकर म्हणून काम करत होते. त्यांनी सांगितले आहे -

मात-पिता मेरे कुछ नाहीं, ना मेरे घर दासी (पत्नी)।

जुलहा का सुत आन कहाया, जगत करें मेरी हाँसी।।^[७]

कबीर सागरमध्ये असे वर्णन आहे की स्वामी रामानंदजी खालच्या जातीतील लोकांना दीक्षा देत नसत. कबीरांना रामानंदजींकडूनच दीक्षा घ्यायची होती. एके दिवशी रामानंदजी सकाळी आंघोळीला गेले होते, तेव्हा कबीरजी अडीच वर्षाच्या मुलाचे रूप घेऊन घाटाच्या पायरीवर झोपले. रामानंदजींचा पाय कबीरांना लागला तेव्हा ते रडू लागले. रामानंदजींनी खाली वाकून त्यांना उचलले आणि रामनामाचा जप करण्यास सांगितले. अशाप्रकारे कबीरांनी स्वामी रामानंदजींना गुरू धारण केले.^[८]

कबीरांचे शिष्य धर्मदास यांनी लिहिलेल्या कबीरसागरमध्ये दिव्य धर्म यज्ञाचा उल्लेख आहे, त्यानुसार त्या काळातील पंडित आणि मौलवी जे ढोंगीपणावर आणि दिखावावर अधिक विश्वास ठेवत होते ते कबीरांचा द्वेष करू लागले. एकदा त्यांनी कबीरांचा अपमान करण्याचा कट रचला. त्यांनी खोटे पत्र लिहून जगभर पाठवले की कबीर भंडारा करत आहेत, ज्यामध्ये तीन दिवस प्रत्येक जेवणासोबत एक सोन्याचा शिक्का आणि दोन दोहर (रजाई) मोफत दिली जाईल. ठरलेल्या दिवशी काशीतील कबीरांच्या झोपडीजवळ १८,००,००० लोकांचा जमाव जमला. त्याच क्षणी एक मोठा चमत्कार घडला. केशव बंजारा नावाच्या व्यावसायिकाने ९,००,००० बैलांवर माल लादून आणला व सर्व लोकांना तीन दिवस चविष्ट भोजन देऊन तृप्त केले, वचनानुसार सर्व साहित्य वाटप केले, ज्यामध्ये प्रत्येक अन्नासह एक सोन्याचा शिक्का आणि दोन दोहर देण्यात आले. हे सर्व करण्यासाठी भगवंताने कैशव बंजाराच्या रूपात येऊन ही सर्व लीला केली असे म्हणतात. या भंडारामध्ये दिल्लीचा सम्राट सिकंदर लोदीही सहभागी झाला होता. त्याचा मंत्री शेखतकी, ज्याला कबीरांचा खूप हेवा वाटत होता, तो देखील सामील झाला. शेखतकीने कबीर साहेबांच्या भंडाऱ्याची तिथेही निंदा केल्याचे सांगितले जाते, ज्यानंतर त्याची जीभ बांधली गेली व तो आयुष्यभर बोलू शकला नाही. ह्या भंडारात अनेकांना कबीरांचे ज्ञान समजले व त्यांच्याकडून अनुग्रह घेतला. या भंडाराच्या स्मरणार्थ कबीरांचे अनुयायी दरवर्षी दिव्य धर्मयज्ञ नावाचा उत्सव साजरा करतात.^{[९][१०]}

कबीर आयुष्यभर काशीमध्येच राहिले पण मगहरमध्ये मरणारा नरकात आणि काशीत मरणारा स्वर्गात जातो हा गैरसमज मोडून काढण्यासाठी मगहर येथून ते सशरीर हा मृ्त्युलोक सोडून निजधामाला गेले.^[२] आजही मगरमध्ये हे स्मारक आहे.^{[११][१२]}

सकल जनम शिवपुरी गंवाया।

मरती बार मगहर उठि आया।

भारत सरकारने १९५२ साली कबीर यांच्यावर पोस्टाचे तिकीट काढले होते.^[१३]

कबीर साहेबांद्वारा लिखित मुख्यतः सहा ग्रंथ आहेत:

• कबीर साखी: या ग्रंथात कबीर साहेब साखींच्या माध्यमातून सूरता म्हणजे आत्म्याला आत्म आणि परमात्म ज्ञान समजावून सांगत.
• कबीर बीजक: कबीरांच्या वाणीचा त्यांचे शिष्य धर्मदास यांनी सन १४६४ मध्ये बीजक या नावाने संग्रह केला. या ग्रंथात प्रामुख्याने पद्य भाग आहे. बीजक चे तीन भाग केले गेले आहेत.

• कबीर शब्दावली: या ग्रंथात प्रामुख्याने कबीर साहेबांनी आपल्या अनमोल शब्दांतून आत्म्याला परमात्म्याविषयी माहिती दिली आहे.
• कबीर दोहवली: या ग्रंथात मुख्यतः कबीर साहेबांचे दोहे कविता समाविष्ट आहेत.
• कबीर ग्रंथावली: या ग्रंथात कबीर साहेबांचे श्लोक व दोहे समाविष्ट केले आहेत.
• कबीर सागर: हा सूक्ष्म वेद आहे ज्यामध्ये परमात्म्याविषयी तपशीलवार माहिती आहे.

कबीर हे शिक्षित नव्हते, म्हणून त्यांचे दोहे त्यांच्या शिष्यांद्वारा लिखित किंवा संग्रहित केले गेले. भागोदास आणि धर्मदास या त्यांच्या दोन शिष्यांनी त्यांचा साहित्यिक वारसा जपला. कबीरांचे श्लोक शिख धर्माच्या धर्मग्रंथ “श्री गुरू ग्रंथ साहिब” मध्ये देखील समाविष्ट आहेत. श्री गुरू ग्रंथ साहिबमध्ये संत कबीरांचे २२६ दोहे आहेत व श्री गुरू ग्रंथ साहिबमध्ये समाविष्ट असलेल्या सर्व भक्त व संतांपैकी संत कबीर यांचे चे सर्वाधिक दोहे आहेत.

• आदि श्री गुरुग्रंथसाहेबातील कबीर (संजय एस. बर्वे)
• कबीर (कबीराच्या दोह्यांचा अनुवाद, मंगेश पाडगावकर)
• कबीर उपदेश (गजानन बुक डेपो प्रकाशन)
• संत कबीर रामदास : एक तुलनात्मक अभ्यास (डॉ. ज्योत्स्ना खळदकर) (प्रकाशन दिनांक ११-६-२०१७)
• कबीरवाणी (संत कबीरांच्या ५०० दोह्यांचा अर्थ, प्रा. रतनलाल सोनग्रा)
• कबीरवाणी (संत कबीरांच्या दोह्यांचा अर्थ, डॉ. नलिनी हर्षे)
• कबीर ज्ञानामृत : संत कबीरांचे १००८ दोहे ( स.ह. जोशी; गजानन बुक डेपो प्रकाशन)
• कबीरायन (कादंबरी, डॉ. भारती सुदामे)
• कहत कबीर (डॉ. मोहन विष्णू खडसे)
• कहत कबीर (डॉ. ज्योत्स्ना खळदकर) (प्रकाशन दिनांक २-११-२०१५)
• कहै कबीर दीवाना (ओशो)
• कहै कबीर मैं पूरा पाया (ओशो)
• भक्त कबीराच्या गोष्टी (शंकर पां. गुणाजी)
• भक्तीत भिजला कबीर (मूळ लेखक - ओशो, मराठी अनुवाद - भारती पांडे)
• भारतीय परंपरा आणि कबीर (पद्मजाराजे पटवर्धन)
• भारतीय साहित्याचे निर्माते - कबीर (प्रभाकर माचवे)
• माझे माझ्यापाशी काही नाही (मूळ लेखक - ओशो, मराठी अनुवाद - भारती पांडे)
• मृत्यु अमृताचे द्वार (मूळ लेखक - ओशो, मराठी अनुवाद - मीना टाकळकर)
• म्हणे कबीर दिवाणा (मूळ लेखक - ओशो, मराठी अनुवाद - भारती पांडे)
• संत कबीर (मूळ लेखक प्रेमचंद ‘महेश’, मराठी अनुवाद - विद्याधर सदावर्ते)
• संत कबीर - एक दृष्टा समाजसुधारक (डाॅ. मानसी विजय लाटकर)
• संत कबीर यांची अमृतवाणी (गजानन बुक डेपो प्रकाशन)

·        संत कबीर : आधुनिक संदर्भ

·       संत तुकाराम आणि संत कबीर यांच्या साहित्यातील समाजप्रबोधनात्मक जाणिवांचा तुलनात्मक अभ्यास

·         संत कबीरांच्या दोह्यामधून प्रतिबिंबित होणाऱ्या मुल्याधिष्ठित अनोचारिक शिक्षणाचा अभ्यास

८.दोहे, हिंदी गीत, कुंडलियाँ ,रचनाएँ, बालगीत, ग़ज़ल, हायकू, मुक्तक-RAJPAL SINGH GULIA Archived 2021-10-26 at the Wayback Machine.

https://www.rajpalsinghgulia.com/?m=1 Archived 2021-10-26 at the Wayback Machine.

७. संत कबीर यांच्याशी संबंधित इंटरनेटवरील निवडक : ग्रंथ, पीएच. डी प्रबंध, विडीओज, माहिती स्रोत